Als er één ding is wat we hebben geleerd met ons leven in Kroatië, dan is het wel het leven te accepteren en omarmen zoals het is, inclusief de dingen die niet heel en compleet zijn. De wereld is niet maakbaar.
Dit is de openings zin in de blog: Vier dingen die je van een huisdier kunt leren We hebben dit voorjaar afscheid van de hond moeten nemen en er kwamen heel wat meer momenten van afscheid nemen achteraan.
De grootste verandering voor ons gezin in dit jaar was de verhuizing terug van Osijek, Kroatië, naar Nederland. We woonden drie maanden in Randwijk, verbleven een maand op drie plekken en verhuisden eindelijk op 1 November naar onze huidige plek, waar we lang hopen te blijven.
Nu ik zo terugkijk op het jaar, neem ik je graag mee en highlight een paar blog posts. Ga er vooral gemakkelijk bij zitten, schenk jezelf een kop thee, koffie of wat al niet in en stel je voor dat we wat samen drinken.
Begin januari reisde ik van Osijek naar Nederland om gastvrouw te zijn op zeven stiltedagen: Impressie van de stiltedagen in de Polder
Eind april was ik gastvrouw bij het laatste weekend retraite in Hongarije. De gasten genoten van de stilte en het lokale eten en schreven hun eigen gebeden. Echt de moeite waard om ze te lezen: Stay With Me
Dit jaar ben ik me er meer en meer bewust van geworden dat het goed is om in een hectische tijd, actief voor rust en bewust leven te kiezen. Dit was de reden dat ik een 100 dagen onderweg (+filmpje) project begon. Ik wilde bewust schoonheid blijven zien temidden van onrust en hectiek. Tijdens deze 100 dagen, ontwikkelde er zich iets bijzonders: het werd iets veel groters dan zomaar een 100dagen project. Het werd een publiek stap voor stap proces in het vertrouwen van God en hoe Hij voor alle dingen zou zorgen. En dat heeft Hij gedaan.
Na weken van inpakken, spullen verminderen en Tot Ziens zeggen, namen we een korte drie daagse rustpauze in Polen. We verbleven met ons gezin in een klooster. Terugkijkend op 2019, was dit een absoluut hoogtepunt.
Femke(14), Judith(16) and Marijke(17) in de stilte tuin van het klooster.
Vanaf begin juli tot aan het einde van september mochten we in de pastorie van de kerk in Randwijk verblijven. Op een dag werd ik vroeg wakker en verlangde ernaar om naar Heteren te lopen. Wat ik die morgen ontving noemde ik in het engels: The tremendous gift of the early morning walk. Maar in het Nederlands heet de blog: Hoopvol ochtendgloren.
Het voelde voor me alsof ik nieuwe kracht kreeg voor de tijd die nog voor ons lag. Het had allemaal nog wat voeten in aarde voordat we uiteindelijk bij ons huidige huis uitkwamen.
Om te voorkomen dat deze blog net zo -all over the place is- als onze jaar is geweest, kies ik er nu voor om het samen te vatten in twee thema’s. Scroll, lees en reageer maar.
Artikelen in het Fries Dagblad:
De kerkelijke kaart van Kroatië (een overzicht, geschreven door Jelle)
Natasha vecht voor vrede (het verhaal van een Servisch Ortodoxe vrouw in Osijek)
Roma-verhalen: (de meesten ervan stonden eerder dit jaar ook in het Fries Dagblad)
Hoe een zwerver de vrouw van een pastor werd.
Een werkplaats van hoop en geloof
In de Romanederzettingen (+foto’s)
Een inkijkje in ons werk in Osijek
Wonderlijke auto-avonturen in Kroatië
En ergens in dit jaar werden alle potten en pannen ingepakt.
We moved My Still Life Favourite Pottery:
Teacups from Poland,
Sugar bowl from Germany,
Oven dish from Serbia,
Blue teapot from the Netherlands
and the white coffeepot from England.
De theepot heeft de verhuizing niet overleefd, de ovenschaal is ook gebroken. Een van de kopjes heeft z’n oor verloren. Zo gaat dat soms als je ontworteld raakt. Maar nu hou ik het kopje extra goed vast met beide handen en voel de warmte van de thee mijn handen warmen.
Ook wij voelen ons een klein beetje gebroken. Blij dat we goed en wel geland zijn. Het enige wat over is, is rustig door gaan, de rafels accepteren en rustig je handen blijven warmen aan theekoppen met een rafelrandje.
Dank je voor het samen op reizen. Voor de bemoediging, dank je voor je steun, voor vriendelijke woorden, een e-mail en niet op zijn minst: voor het vertrouwen dat je gaf.
Vorig jaar schreef ik aan het einde van 2018 een blog: Hoogte (en diepte) punten van 2018 :Moge het komende jaar een jaar van rust en kalmte met zich meebrengen! Dat wensen we jullie en onszelf toe!
2019 is heel anders gelopen dan dat we vorig jaar dachten. Maar het is uiteindelijk allemaal goed gekomen. God zij dank!
Wat was een hoogtepunt voor jou in het afgelopen jaar?
Waar hoop je op in 2020?
Zou je erover willen schrijven?
Probeer dan dit eens uit: 5 stappen in een eeuwenoud gebed.
The Huisman family wenst iedereen een mooi 2020!
Judith is sinds enkele jaren aan het oefenen met iconen schilderen. Deze heeft ze voor deze kerst gemaakt. Als je het mooi vind en je zou wel een copy willen hebben, laat dan een berichtje achter in deze blog of stuur een e-mailtje.
Bedankt Janneke. Ik vind het leuk dat ik, in een wat mindere periode, je blog weer gevonden heb en er de tijd voor neem om je te volgen. Ook via Instagram ik heet fotorieth daar,
Ik weet niet wat mijn hoogtepunt was van dit jaar. Daar zal ik eens over na denken.