Omzwervingen

Gepubliceerd op Gecategoriseerd als nederlands

Ergens op de muur op de plek die we deze week thuis noemen hangt de veelzeggende uitspraak van Bonhoeffer:

Von guten Machten wunderbar geborgen erwarten wir getrost, was kommen mag, Gott ist bei uns am Abend und am Morgen, und gans gewiss an jeden neuen Tag.

Als zendingsgezinnen terugkomen uit het buitenland, kan het soms even duren voordat ze weer “geland” zijn. Ons gezin kan daar over mee praten. Na onze terugkeer uit Kroatie mochten we in de pastorie van onze zendende kerk. Maar de maand oktober is er een overbruggingstijd en zwerven we op verschillende plekken, als climax van ons zwervend bestaan. 

Niet dat het erg is, al is het uiteraard ook behelpen. Je verliest volledig de controle en het overzicht over je gezinsleven. Je mist de gezinsmaaltijden waar je ongemerkt zo toch het een en ander op elkaar afstemt tussen twee happen door. Maar het heeft ook zijn mooie kanten. We leren nieuwe dingen op de plekken waar we verblijven. Om onze gastfamilies (ouders en vrienden) wat te ontlasten kozen we ervoor om een weekje Duitsland aan te doen. We verblijven bij de Anglicaanse Reformed Chruch in Swarzborn, Hessen. 

In de jaren ‘70 is er hier op een voormalig kampterrein van het leger een zendingsechtpaar gelandt wat visie had voor de omgeving. Het is het hoogste punt in het landschap Hessen. Vandaar ook de strategische plek voor het leger, want aan de Oostkant kijk je diep Oost- Duitsland in en naar het westen, noorden en zuiden, net zover landinwaarts. Er is hier een paar honderd meter verderop een paal in het landschap uit de 19e eeuw om het hoogste punt aan te geven. Inmiddels staat er al vijftig jaar een toren naar die je kunt beklimmen om van je af te kijken. 

Wandelaars kunnen een kop koffie of een eenvoudige maaltijd halen op de kampplek waar wij deze dagen “thuis” zijn. Honden en vieze voeten worden niet weggekeken. Het is een nuchtere, eenvoudige plek waar iedereen zich thuis mag voelen. Mensen uit de wijde omgeving maken er dan ook graag gebruik van en ervaren een luisterend oor en gastvrijheid.

Het is een kampplek, waar al tientallen jaren mensen komen om rust te vinden en evt. iets van God. De gast heer en vrouw zijn het echtpaar Meijer die indruk op ons maken vanwege hun stabiele, continue levenstyle. 

Groot is Uw trouw o Heer

Tijdens een van de maaltijden die we samen deelden vertelde mw. Meijer dat ze op een zomer 400 gasten hadden. 200 binnen in het kamphuis en 200 op de velden eromheen in tenten. Het regende dat het goot die dagen en ze maakte zich zorgen over de enorme groep mensen bij storm. Bidden is een noodzaak hier, vertelt ze. Ook toen gingen er enkelen specifiek in gebed voor de zwarte lucht die eraan kwam. Dichtbij de top van deze berg, splitste de wolk in twee en waaide over. Het lied: “Groot is Uw trouw o Heer’” heeft een diepe betekenis voor haar gekregen. Dit is zomaar een verhaal van de vele verhalen die ze zou kunnen vertellen.

De ruggengraat van de kampplek:

De ruggengraat van de kamp plek is wat mij betreft te vinden in het ochtendgebed wat elke dag om 8.00 plaatsvindt in de kleine Kapelle op het centrum. Woorden die deze karakteristieke plek verwoorden tuimelen door mijn hoofd, als ik moeite doe om alles te volgen, omdat mijn Duits wat te wensen overlaat:  Eenvoud, discipline, trouw, nuchterheid, continuïteit, God in het centrum van het zijn, eenheid met de natuur, vergezichten vanaf de heuveltop, en voor de wandelaars en eenieder die langskomt: gastvrijheid. 

Tijdens het ochtendgebed wordt het rooster van het Anglicaanse Gebedenboek gevolgd. Alles gaat er eenvoudig aan toe. Er wordt gezongen en gebeden. Er is een Oud testament lezing en een Nieuw Testament lezing en elke dag is er een psalm die of voorgelezen of gezongen wordt met beurtzang wat een ervaring op zich is. Wij gaan deze week dag na dag van psalm 24 tot 31

Op woensdag wordt er tijdens het ochtendgebed op de deur geklopt. Een jongeman in zwart met wat metaalspul in zijn handen staat verlegen in de deuropening. Bisschop Gerhard legt ongedwongen uit wat er van hem als schoorsteenveger verwacht wordt. En hij gaat zijn gang. Hij rond min of meer af en samen zingen we: 

Mog die Gnad unseres Herrn Jesus

und des Vaters innig Lieb,

Mit des Heil’gen Geistes leitung

auf uns miteinander lieg,

so verbleiben wir in Einheit mit 

dem Vater und des Sohn,

und erfahren die Gemeinschaft, die

da komt vom Himmelsthron.

Thuis

Na het ochtendgebed wordt er samen ontbeten en doet ieder wat er die dag van hem of haar verwacht wordt. Een plek als dit runnen vraagt nogal wat organisatietalent. 

 

Voor ons is het uitrusten in deze roerige weken, een artikeltje schrijven en van de natuur genieten. Ik voel me getroost en gesterkt door de rust, de natuur, de uitspraak van Bonhoeffer op de muur en kom tot de vreemde conclusie dat je geen huis nodig hebt om je thuis te voelen. Godzijdank.