Wat is jouw tuin handtekening?

Gepubliceerd op Gecategoriseerd als nederlands

Onder de open hemel ligt mijn wilde tuin. Het tuinpad waar we een moestuin hebben is lang, rechts en links lopen we door een wilde bloemenzee. Keurig aangeharkte tuinen, efficient en vol groenten keurig op rij worden afgewisseld door een wat wildere tuin. De een heeft meer bloemen, de ander meer groenten of zelfs een grote hangplek om te chillen.

Elke tuin draagt de handtekening van zijn eigenaar. Levensgroot en publiek ligt hij daar aan je straat of op je landje. Je tuin zegt iets over jouw persoonlijkheid, zichtbaar voor elke oplettende voorbijganger.

Elke avond is het vaste prik tijdens deze hete dagen.

Doorakkeren. Jelle pompt rustig en ritmisch het water uit de grond. Gieter na gieter wordt geleegd op de dorstige zandgrond. De avondzon zakt en geeft dag na dag weer andere taferelen in de lucht. Ik trek hier en daar wat weg, inspecteer, verleg wat gedroogd gras, verwelkom de jonge plantjes en plan.

De aardappels zijn hier al gerooid. De boer gaf me dit stuk erbij. Het is nog niet te laat voor bonen en kolen. Hupsakee! We zien wel waar het ons brengt. Ik dek het af met gemaaid gras tegen de droogte en onkruid.

Ikzelf hou niet zo van de hitte, maar met een aangepast ritme is het genieten. Soms liggen we al om 7.00 in het zwembad De Vrije Slag en lig ik om 14.00 in het tuinhuisje, de nacht af te maken.

Dan en daar gebeurt het vaak. De dunne houten wand van het tuinhuisje is tegelijkertijd de rand van het kippenhok. Ik hoor ze scharrelen. Het blad van de esdoorn die over het huisje laveert, ruist in de wind. “Wat zou ik nu willen doen in deze glorieuze paar weken dat er geen verplichtingen zijn?” Ik sluit mijn ogen en zie de prei in volle glorie, de bonen, de courgettes. De aardbeientijd is haast voorbij, zo ook de kersen. De overvloed van het leven met een groenten tuin overweldigt me.

One is nearer God’s heart in a garden than anywhere else on earth. schreef Dieneke kortgeleden.

Ik ben graag inclusief. Sluit het liefst niemand buiten en deed dat ook met al het groen dat naar boven kwam uit de zwarte aarde. Onkruid bestaat niet. Iedereen mag er zijn.

Maar na een paar weken moest ik deze ruimhartige opstelling toch wat bijsturen in de tuin. Ik vind nog steeds dat iedereen er mag zijn, maar sommige groentjes verdwijnen op de composthoop om zwarte aarde te maken. Ze nemen mijn hele tuin over en het gezaaide word bedolven.

Vlak voor we naar huis gaan na het bewateren, zitten we nog even na te genieten. Jelle zegt langs zijn neus weg. “Het is een echte Janneketuin. Wild en vrij en met een beetje structuur, maar vooral niet teveel.”

Een beetje de boel naar je hand zetten is toch echt wel handig.

Oogst. Toen ik eerder dit jaar met tuinieren begon, stelde ik mijn eisen maar een beetje laag. Ik zal tevreden zijn met alles wat erop komt, bedacht ik me. Maar nu: er gaat geen dag voorbij of er komt wat af, een paar handjes vol bonen, twee handen vol wortels. Andijvie. Spinazie. De bramen in de buurt staan al te pronken.

Miskleunen of niet? Struiken met boerenkool! “Oh, je bent veel te vroeg, zegt de doorgewinterde Boeren Bennekommer op ons landje, hij, die al jaren tuiniert. De vorst moet erover. Ach. Wij maken er smoothies van. Gezond joh! Moet je lezen. Ik kan me natuurlijk niet voor elke miskleun actie met een kluitje in het riet laten sturen. Voor elk probleem is er tenslotte een oplossing.

Hoe gaan we alles bewerken en bewaren voor de winter? Ons drie lades vriezertje kan een paar broden en nog wat versnaperingen kwijt. Dat gaat het niet worden. De hele lange winter door spaarde ik pot na pot totdat ze haast rollend uit onze kastjes hun aanwezigheid lieten merken.

100 potten. Terwijl ik daar lig te luieren weet ik het: Ik ga 100 potten inmaken. 50 voor de vakantie, 50 erna voor de appels en de peren en bonen en kolen. En wat er in het najaar nog uit de tuin zal komen. Het is een hoop. Maar het zal zoveel voldoening geven. En zo wisselen luilekkeren en actie zich nogal eens af hier.

De eerste potten zijn klaar. Courgette in het zuur.

Op grote schaal zijn de problemen niet te overzien. De oorlogen, de boeren, de frictie met de politiek. Het klimaat.

Jij in jouw klein hoekje en ik in ‘t mijn. Maar dit kan ik doen, in mijn kleine hoekje: De tuin wieden, de oogst verwerken en ons gezin voeden met lokale producten. En wie weet leer ik ondertussen nog wat van de eigenschappen van de Schepper. Zou mooi zijn.

Waar wordt jij blij van deze zomer? Is er iets wat jij graag wilt doen? leren, oefenen. Een zomerperiode leent zich wel voor een leuk experimentje.

Of denk je: nou wel leuk die schoolvakantie, maar tijd voor mezelf? Nou, nee niet echt! Overweeg dan eens een Stilte-Schrijf retraite voor jezelf. Er zijn nog een aantal plekken. En daar komen die potten met jam en wat niet al, op tafel, reken maar!

P.s. Liever een meerdaags retraite? Kom dan naar het kloosterweekend. Er is een plekje vrijgekomen.

Altijd leuk om van je te horen.

vr. gr. Janneke

Fotocredits: Hesterphotografie.nl

7 reacties

  1. Wat leuk dat je zo zelfvoorziend bent! Sacha had het er nog over dat jullie aardappelen gingen rapen bij Vroegop in Randwijk. Zo leuk was dat! En nu verbouw je zowaar je eigen aardappelen! Groeten uit Randwijk, Els

    1. Ja! Dat was me een feestje. De naoogst van het veld halen. Ik kwam pas nog foto’s van dat moment tegen. Goud!

  2. Waar wordt jij blij van? Nou, van deze blog! Zo herkenbaar. Ik kan ook enorm genieten van wat er groeit en bloeit. En tuintjes analyseren en de karakters erbij bedenken. 😃 Maar vooral alle mooie lessen in de schepping.

  3. Beste Janneke,
    Mijn beeld van jullie tuin was iets bescheidens achter jullie woning in Bennekom. Dat moet na de beelden die je voorschotelt dus grondig bijgesteld worden. Ik. heb grote bewondering voor jullie agrarische vingers. Proficiat!
    Zelf heb ik, geïnspireerd door je oproep, ook maar eens een wandeling door onze tuin gemaakt, die niet groot maar wel een rondwandeling toestaat. Als je voldoende uithoudingsvermogen hebt kun je heel wat km’s maken. Wat ik waarneem en beleef legt echter op teveel ruimte beslag, maar kan ik je wel per mail toesturen. Alleen…… ik ben dat adres kwijt. Help!

    1. Ah, Opa Jan, ik zal u een mailtje sturen, dan kunt u er rustig op antwoorden, als het u uitkomt.

Reacties zijn gesloten.