Baranja, 2018
Na onze kerstdienst in Darda brengen we de oudere dames naar huis. Baka (Oma) nodigt ons nog even uit om binnen te komen. Zoveel gasten krijgt ze niet deze dagen. Ze woont in een piepklein huisje van drie bij drie meter, met een gebroken dak, de vloer is gewoon aangestampte modder en het raam en de deur gaan niet eens fatsoenlijk dicht. Het vertrekje is vochtig en miserabel. Ze woont aan het einde van een doodlopend straatje wat niet meer verhard is en het is een klus om je auto daar te keren in het pikkedonker. Het oudijzer en andere rommel staan meters wijd uitgespreid om haar huisje heen.
Maar dat maakt Baka allemaal niets uit. Baka komt thuis, haalt de stok voor haar deur weg, die de deur nog wat beter afsluit, steekt haar kaars aan en roept: Sjedite, sjedite! Ga zitten, ga zitten! En dat deden we toen maar. We zaten op haar bed wat voor verschillende doeleinden wordt gebruikt. Baka loopt naar haar oude kastje, trekt een loszittende plank weg, pakt een glas uit de kast, frutst de plank weer terug en loopt naar haar emmertje water. Met haar vier vingers geeft ze het glas een beurtje en schenkt wat voor ons in.
We drinken knus bij kaarslicht in het schemerdonker. Baka heeft een paar glazen of kopjes, twee of drie potten en pannen en een mes en een lepel. Een vuurtje in de hoek, een tafel, een stoel en een opklapbed. Een paar kleren en dat is het zo ongeveer. Ze staat erop dat we haar kerstkoekjes eten en ze is zo blij en tevreden met haar kerstfeestje en haar bezoek.
Daar zitten we met z’n viertjes, ik heb twee van onze kinderen bij me. Het vertrekje is nog warm van de dag ervoor. Baka weet wel hoe je een vuur een aantal uren aanlaat, als je even weg moet.
Het geeft me te denken dat dankbaarheid en het ervaren van zegen iets is wat in je kan zijn. De vrede en opgewektheid die Baka altijd om zich heen heeft zijn altijd zo tastbaar. Terwijl haar leefomstandigheden genoeg reden om te klagen zouden overlaten. Maar ze heeft een blijmoedige geest en weet de Bron ervan te vinden.
We verlaten haar kleine huisje. Ze kust ons hartelijk ten afscheid. Ik leer een hoop van Bakaś opgewekte hart.
Dank je, oma Baka dat je me dit leert, een mooi kado!
Super Janneke, zoveel eenvoud en zoveel vre(ug)de. Dank je wel dat je de liefde van deze mooie Baka al schrijvend deelt. Licht in duisternis. Amen
Ja mooi he.. ik voel me bevoorrecht dat ik van haar dit kerstkado kreeg;)