Tuinieren is een beetje mijn ding, maar ik ben blij dat Jelle helpt met water sjouwen en een gereedschapshok bouwen.
Denk nou niet dat er geen tegenslag is: Luis in de appelboom, de coloradokever die de aardappelen oppeuzelt. De muizen doen zich te goed aan de aardbeienoogst en komen gewoon via hun holletjes zo het aardbeienveld binnen. Wat een genot voor ze! Het net vinden ze misschien wel een leuke plafond versiering. De droogte maakt dat we al heel wat water moeten geven om de boel niet te laten verdrogen.
Maar toch is het een heerlijk cadeau, dat kleine landje.
Na het tuinieren blijf ik lekker offline. We hebben een fijn avond ritme. Laurens zwemt meestal tot sluitingstijd, we eten vroeg. Jelle doet de vaat en ik duik vast de tuin in. Elke dag wel een uurtje. Het is een heerlijke afronding van de dag onder de open hemel. De luchten zien er steeds weer anders uit. Maar ik heb me aan moeten leren het werk even het werk te laten en bewust naar de open hemel te kijken, bezige bij die ik ben.
Ik heb me aan moeten leren het werk even het werk te laten en bewust naar de open hemel te kijken, bezige bij die ik ben.
Uit: mijn tuin dagboek
De zon gaat onder. Maar ook weer op. God’s trouw is elke dag nieuw.
Geniet van de foto’s!
Hier is de blog van 6 weken geleden. Bemoedigend toch hoe die zwarte aarde veranderd in een lustoord van vruchten?
Wat doe jij ter ontspanning? Tussen het tuinieren door schrijf ik lekker aan de 7 weekse cursus rondom de Levensregel.
Groetje, van mijn tuin naar de jouwe.
1 reactie
Reacties zijn gesloten.