Koester jij wrok?

Gepubliceerd op Gecategoriseerd als nederlands

Horsley’s Green, UK. 2008 

Chris, de man tegenover me aan de koffietafel is vijftien dagen jonger dan mijn vader en dat is een bijzondere ontdekking. We komen elkaar tegen op het Wycliffe Centrum waar we van 2007-2010 woonden. Al snel is er een klik en de gesprekken worden met de dag persoonlijker. Dat krijg je als je weet dat het vliegtuig binnenkort weer vertrekt. De gesprekken krijgen een soort climax. Alsof er een urgentie is om op tafel te leggen wat er toe doet.

Op een goede dag vraagt hij langs zijn neus weg: “Do you carry a grudge?” Ik heb de Engelse taal nog lang niet onder de knie en kijk hem vragend aan. Jelle drinkt een laatste slok van zijn zwarte koffie uit zijn witte mok en vertaald: “Koester je wrok tegen iemand? Is er iemand in je leven waar je boos van wordt, als je aan hem of haar denkt? ”

Ik probeer met mijn gebrekkige Engels te antwoorden. Chris heeft zijn gerimpelde handen stevig om de mok, de bruine letters WYCLIFFE verdwijnen onder zijn vingers. Hij knijpt alsof de mok het kan helpen, zijn knokkels worden zo wit als de mok zelf. Ik zie de pijn in zijn ogen. “You have no idea how heavy it is, to carry a grudge.” zegt hij zachtjes voor zich uit starend.

Het is een kleine vijftien jaar later. Dat tafel gesprek is een van die gesprekken die me bijgebleven is. In die tijd koesterde ik geen wrok. Ik was een jonge moeder van drie kleine meisjes en Jelle en ik waren aan ons eerste Buitenland Avontuur bezig. Later kwamen er zeker vroeg of laat weleens situaties dat ik bijna in de verleiding kwam om wrok te koesteren. Vroeg of laat, bracht het me terug bij dat gesprek aan de koffietafel in Bede, in Horsley’s Green in Engeland. Chris had geen idee hoe aanschouwelijk zijn onderwijs voor me was.

Hij wist wat het was om die last te dragen. Gelukkig was het hem ook gegeven wrok los te laten. Maar dat dit niet gemakkelijk is zag ik aan de “glorious suffering” in zijn ogen. 

(Note: Chris’ naam is gefingeerd.)

Waarnemen, bespiegelen en verinnerlijken.

Een levensregel of goede gewoonte kan helpen om je relatie met anderen vorm te geven en zelfs bij te sturen. Zo is dat in de omgang met elkaar. Soms is het beter om een tijdje afstand te nemen en na verloop van tijd weer toenadering te zoeken. Soms is het goed om eerlijk te zijn en met voorzichtigheid iets aan de kaak stellen in plaats van woest er iets uit kletteren alsof het bakstenen regent.

Een manier om over jezelf en de mensen om je heen na te denken, leerde ik kortgeleden van een van onze gasten op de Werkplek in Wageningen. Hij noemde drie Duitse termen:

Beobachten: waarnemen en beleven.

Betrachten: bespiegelen en reflectie

Innerwirden: verinnerlijken, leren bij evalueren.

Dat is geen Quick-fix methode. Blijkbaar ben ikzelf ook al 15 jaar over dat koffiegesprek aan het “Innerwirden“. Ach ja. als er maar beweging in zit.

Koester jij wrok tegen iemand?

Stuur me gerust een berichtje: jannekeonderweg.nl/contact

P.s. Wil je oefenen met zowel “Beobachten en betrachten”.

Kijk dan op Jannekeonderweg.nl/agenda.

Jannekeonderweg.nl/welkom

Lees hier wat anderen zeggen😉