“Wat is voor jouw een moeilijke situatie?” vraag ik hem. Hij blijft lang voor zich uit staren en weegt zijn woorden. Ik wacht rustig af, benieuwd waar hij mee komt.
Twee dagen van te voren stuurde hij een appje: “Zijn jullie thuis en kan ik met Pinksteren bij jullie logeren?” Jelle was met Judith in Griekenland, maar ik ken hem goed genoeg om zonder overleg te antwoorden: “Ja, kom! Gezellig!” Jelle en ik wisselden erna drie woorden via de app om dit te delen.
“Ik geef je een inkijkje in Plain and Joyful Dutch living, maar geen toeristische toer”. vertelde ik onze gast. We haalden gewoon melk bij de boer en fietsten door het binnenveld: de Kraats. Fietsen en tweestemmig zingen zijn voor een Nigeriaan de gewoonste zaken van de wereld.
Voor de gein fiets ik weleens op blote voeten. Thuisgekomen vertelde hij vol enthousiasme tegen Jelle dat hij Nederlands fietsen geleerd had: met blote voeten. Maar Jelle zei langs zijn neus weg: “Ik heb m’n leven lang nog niet op blote voeten gefietst. Janneke maakt je maar wat wijs.” Wat hebben we gelachen.
Het heerlijke aan het hebben van een gast is, dat hij je even helpt om met andere ogen naar je leven te kijken. Hij verbaast zich over dingen die wij heel normaal vinden.
We vierden verjaardagen bij familieleden en namen hem mee op sleeptouw. Hij was een van de proeflezers van mijn werkboek rondom een Levensregel en vroeg of we naar die mooie plek konden gaan: De druivengang in Klooster Nieuw Sion.
We reden naar Diepenveen, pakten een avondgebed mee en een picknick op landgoed de Kranenkamp. Nog een verjaardag, een internationale dienst, een bijzonder gebed in d katolieke kerk, pootjebaden in de Rijn en zitten langs de waterkant, fietsen door het bos en wandelen in het Aboretum. Wat een gift!
Maar de echte gift kwam zomaar tussen neus en lippen door. We hadden het ergens tussen twee koppen thee over hoe om te gaan met tegenslag. En wat tegenslag eigenlijk is en dat dit er in verschillende culturen heel anders uit ziet.
“Wat is voor jouw een moeilijke situatie?” vraag ik hem. Hij blijft lang voor zich uit staren en weegt zijn woorden. Ik wachtte rustig af, benieuwd waar hij mee komt: “Als je een week lang geen eten hebt, wordt het echt heel moeilijk“.
En dat was wellicht de grootste gift die hij ons gaf. Onze gast tilde ons even uit boven de beslommeringen van alledag. Boven de dingen waar ik me zorgen over maak.
Wat is voor jouw een moeilijke situatie?
Deel het met iemand, ga niet alleen door ‘t leven.
P.s. O ja. en toen we toch daar in die mooie druivengang waren, maakte Jelle dit filmpje van me:
Heb jij je vakantie geld al uitgegeven? En heb je eigenlijk wel rekening gehouden met een beetje zelfzorg? Zorg goed voor jezelf, zodat je ook voor anderen kunt zorgen en kom mee naar het mooie Klooster Nieuw Sion.
Wie weet spreek ik je daar en tippen we dit onderwerp bij de thee nog eens aan.
Vriendelijke groet, Janneke (klik op mijn naam en lees meer).