Levensregel

Verbaasd kijk ik op de klok. Wat doe ik hier verkeerd? Alle kinderen liggen in bed en het is kwart over acht in de avond.
“Altijd openstaan voor iets onverwachts, onverwacht bezoek, of een avontuur.¨
Dat is in het kort één van mijn levensregels. Noem het een levensmotto. Soms valt het tegen: Laurens die met een steentje de auto van de buren bekrast.

Soms valt het mee, zoals de kinderen die ook enige verantwoordelijkheid in hun leven beginnen te nemen en zowaar op tijd naar bed gaan. En soms nemen ze weer iets te veel de touwtjes in handen:

“Mijn kerstverrassing,” riep één van onze dochters blij, terwijl ze met 25 cm. van haar haarvlecht in haar hand (nee, niet vast aan haar hoofd) de keuken in kwam lopen. De soep stond op kookpunt en zelfs ik viel even stil. Daarna volgde toch wel een tafelgesprekje over het nut van communiceren, waarbij Jelle langs zijn neus weg zei dat het heel strategisch kan zijn om te overleggen.

De afwisseling was verder mooi hier de laatste weken: Een rustige kerst, en daarna een gezellige drukte met het hele team dat bij ons over de vloer kwam. Daarna nog twee handen vol logees die bedden en kamers vulden. En daarna weer rust. Een week van in en om huis rommelen. Nog wat laatste dozen weer eens ter hand nemen. En bij het openen van een doos, komt meer emotie kijken dan je op het eerste gezicht denkt. Ik geniet enorm van die huiselijkheid. Wat is er nu heerlijker dan neuzen in boeken en in dozen rommelen op je kamer en de zoveelste Lord of the Rings marathon -uitgebreide versie- kijken. (Ik haakte dit jaar af, ging er liever echt op uit: nieuwe wegen ontdekken en oude paadjes bewandelen, en zowaar kreeg ik iedereen een keertje mee, maar daarover later meer.)
Maar het was dit keer meer dan dat.
Met het opruimen en archiveren voelt het ook alsof we in een andere fase zijn belandt. Alsof er een einde is gekomen aan een jarenlange periode van transitie en verandering.
Zo aan het begin van het jaar heb ik ook weer eens het stof afgeblazen van mijn andere levensregel. Een wat uitgebreidere. Het is geen kaart, maar een kompas. Iets wat richting geeft aan mijn leven. Bovenaan staat voor mij een Bijbelvers wat me aanspreekt. Een soort fundament, iets waarop de rest staat.
Op papier, de theorie zeg maar, ziet het er best strak uit. Ik heb niet zo de behoefte om hier mijn hele hebben en houden bloot te leggen, Daarom geef ik hierbij een voorbeeld. Wie weet haal je er nog inspiratie uit. Voor mij is het een heerlijk houvast in roerige tijden. En zelfs als we in rustiger vaarwater terecht komen grijp ik er nog wel eens naar terug.

Misschien heb jij er helemaal geen behoefte aan omdat je leven al geregeld wordt met talloze externe afspraken die vanzelf orde scheppen. En zoek je eerder naar rustmomenten of stilte. Nou, ook dat kun je uiteraard inplannen. Een kruis in je agenda. Een dagelijks kruis in je agenda. Om even stil te staan bij het dagelijkse je kruis op je nemen en doorreizen.
Bij ons is een week een grote zee aan tijd en om die te ordenen, geven we hem vorm. Niet dat je zeeën van tijd hebt, want je kunt er ook in verdrinken. Daarom geef je het juist vorm. Wie weet ken je iemand die ook zelf zijn tijd indeelt en het wel leuk of handig vind. Stuur dan gerust even door.

En hier de wijze 5; Voor iedereen, altijd en overal:
Geef aandacht!
Breng orde en structuur aan!
Wees verstandig!
Wees verantwoordelijk!
Doe alles met liefde!

(Bron: Will Derks, Een levensregel voor beginners.)

Template: download hier een model Levensregel.

Mijn tekst voor het jaar 2018:

“Ik neem mijn toevlucht tot U, om al Uw werken te vertellen.¨

ps. 73:28b

Wat is jouw levensmotto?

Welk Bijbelvers voor het jaar 2018, spreekt jou aan?