“Nee he! Hij is positief! Hier heb ik echt geen tijd voor!” Roept een van onze dochters. “Ik doe een zelftest en vertrek!”
Nooit eerder heeft de zinsnede “Hij is positief” zo’n negatieve betekenis gehad.
Laurens het onschuldige object van de problemen houdt zich verborgen achter het scherm. Een andere slaakt een diepe zucht van verlichting: “Gewoon lekker thuiswerken de komende dagen, het kan niet mooier!”
De aardappelen staan te verpieteren op het fornuis. De rode kool kookt droog. Het sobere eten wordt verorberd. De een sluit zich op in haar slaapkamer om de afstand te bewaren, de ander eet in haast vooruit, klaar voor vertrek.
Behalve de veelzeggende vragen van onze tienjarige wordt er niet veel gezegd.
“Wat is een dilemma?”
“Waaruit bestaat snot eigenlijk?”
Het klokje op mijn borst tikt gestaag steeds dichter tegen zevenen. En ik sta op, pak mijn boeltje bij elkaar, vertrek naar boven en roep vrolijk: “Ik heb een Webinar, ik laat de boel de boel en zie jullie straks wel weer!”
Mijn huisgenoten weten dat schrijven mijn lust en mijn leven is. Afspraken over wat wel en niet over ons privéleven gedeeld mag worden zijn jaren terug al geformuleerd, bewust als ze zijn over mijn haast grensoverschrijdende woordenspel, liefde voor grenzen en lust om er soms met woorden en wonen over heen te gaan.
De donkerrode traptegels voelen zacht aan mijn voeten, nog een trap op, langs de waslijnen waar de geur van schone was zich vermengt met het nog te wassen goed in de mand. De slaapkamer is koud. Groen is de wand. Ik sluit het luik en daarmee het donker buiten. De kou wordt verbannen. De verwarming gaat aan en mijn dagboeken op mijn tafel moeten wijken voor de realiteit van het hier en nu.
19.00 Ik klap de laptop open. Gezichten verschijnen, nieuwe namen komen voorbij. Ik trek een paar uur op met mensen met liefde voor woorden en geschreven tekst. Ik volg een Webinar van de Schrijversvakschool uit Groningen. Getipt door Beppie de Rooij op Facebook. Het kan verkeren.
Verbinding.
De schrijfopdracht:
“Ik ben onzichtbaar en in staat om de hele wereld plat te leggen.
Het is al even geleden dat ik voor het eerst voor de dag kwam.
De gevolgen zijn niet te overzien.
Scholen, kerken en horeca sluiten, mondkapjes en milieurampen, overvolle ziekenhuizen en een onophoudelijke aanvoer van lijkkisten. En dat alles met golfbewegingen waardoor elk mens de controle verliest.
Ik voel mijn macht!
Ik verander van kleur en vorm en kom zo steeds op een andere manier naar de oppervlakte.
Zo houd ik ongezien de wereld in zijn greep.
Zaterdag nog:
De moeder van een ventje aan de Veluwe zoom stuurt een andere moeder een berichtje: “Onze dochter is positief, kan mijn zoon wel komen spelen? ” De overmoedige moeder antwoordde in haar optimisme: “Prima hoor!”
Ze onderschat mijn kracht en ik nestelde me met grote graagte in het lichaam van haar zoon.
En ook hun wereld ligt nu plat. Vader kan niet op reis, zoals gepland. Wenen wordt gecanceld. Zo kan ik zelfs voor dochterlief, die onwetend 1100 kilometer Oostwaarts woont, mijn invloed laten gelden.
Goed dan, iemand is opgelucht om lekker thuis te werken en omarmt de veranderende omstandigheden per direct. Maar dochter drie is boos! Ze haat thuiszitten hartgrondig. Lock-down en quarantaine zijn woorden die zij niet wil kennen. Ze kan ze niet alleen schrijven, ze kan ze spellen en ze komen terug in haar dromen.
Met pit pakt ze haar boeltje en vertrekt.
Het lijf waar ik nu in woon is jong, fris en fruitig. Tien lentes met mooi ontwikkelde sterke armen en benen. Het kost me geen moeite om die kracht te verzwakken. Futloos ligt hij daar op de bank. Zijn wangen gloeien. Zijn lippen glimmen. Zijn eetlust is verdwenen. De lust naar hangerigheid ontbreekt en overheerst.
Ik voel mijn macht en geniet van deze onzichtbare kracht.
Hoe lang nog?
Weet je dat dit dag 82-89 van het 100-dagen-100 woorden project. is? Ik speel hier met een Levensregel.
Deze blog staat de letter S van Sensitiviteit centraal. En ik schrijf lekker weg, omdat ik daar blij van wordt.
Waar wordt jij blij van?
P.s.
Is dit wel zo’n goedgekozen titel? Waar zou jij voor kiezen?
Enne, als je van schrijven houdt, wil het niet zeggen dat je het niet kunt verbeteren. Ik sta open voor tips. Graag zelfs!