Nu het weer iets koeler wordt, kunnen we zonder al te veel muggenbeten in de tuin werken. Ik heb een tijdje de muggen genegeerd, maar dat had tot gevolg dat ik rond twee uur in de nacht mijn benen stond af te spoelen vanwege de veertig beten die je haast koorts gaven. Het gebied waar de Donau en Drava bij elkaar komen is welbekend als de geboorteplek van een paar miljard muggen die mensen levend lusten. Gelukkig zijn mensen best creatief om daar wat op te verzinnen en slapen we met horren en klamboes en strijden zo vredig terug.
We hoorden uit de buurt dat de vrouw die hier woonde een prachtige tuin had. We lieten eerst dus maar eens alles opkomen. Totdat het onkruid op sommige plekken anderhalve meter hoog stond. En onze naaste buurvrouw in haar Duits haar tuinman aanbood met de opdracht: Alles schneiden! Alles schneiden!
Oeps, dat wilden we niet! Nu, blijkbaar is het ons gelukt om dat duidelijk te maken. Want nu ze ons zo ijverig bezig ziet, (ja deze week hebben we met elkaar zeker twintig uur geakkerd) is haar uitroep van ¨Alles schneiden¨ veranderd in: Raditi! Raditi! en ze vertaald het voor de zekerheid nog even in het Duits: Arbeidt! Arbeidt!
We hebben een stuk of twaalf braamstruiken gevonden, vier frambozen en drie druiven. Verder minstens tien tot twaalf kruiwagens, (als we die hadden) vol met compost. Nu is er een leuk paadje gemaakt de bloemen zijn blijven staan, er is veel gesnoeid en het wordt meer en meer echt leuk. Laurens heeft zijn eigen hoekje, in de voortuin heeft hij een eigen huis in zijn verbeelding, met eethoek, muziekkamer, tuin en renpaadjes. In een ander hoekje doet hij serieus mee met wat zaaigoed. We zullen zien wat nog opkomt.
Terwijl Jelle met Laurens er op los boorde en het kippenhok geboren liet worden, werd er in de keuken een Pavlova gemaakt.
De eerder gekochte vruchten (ode aan de fiets) waren nog niet allemaal verwerkt dus stonden er aan het eind van de middag tien potjes jam -en een hele grote vaat te kijken-
Maar wat voel ik me een gezegend mens. Wat is het leuk om zo met elkaar een thuis te maken. Aan het eind de boel aan te vegen en te zuigen. Er wordt nog een bad genomen en men duikt weer onder de dekens. Terwijl Jelle zijn bij elkaar getimmerde gedachten nog uitwerkt- en ik op mijn manier ook.
Maar nee, het verhaal is nog niet af. De volgende dag staat de buurvrouw al vroeg klaar met meer mededelingen! Oeps, gaat dat goed aflopen?