Osijek door andere ogen

We maakten het de grenspolitie wel lastig: Met een auto vol met 8 jonge vrouwen die min of meer op elkaar lijken en waar er ook nog eens drie ervan dezelfde naam dragen. Maria Hendrika. (Marleen, Maaike en Marijke) Begin juni hadden we hier een huis vol vrouwen. Ik vroeg nicht Maaike, (Marleen en Theo’s dochter) om er iets over te schrijven in twee talen en dat heeft ze gedaan: Reis maar even mee:

Osijek door andere ogen
In Nederland hebben we onze jassen aan als we op 1 juni door onze geliefden worden uitgezwaaid op het station. Twee dagen later – na een enerverende treinreis door Europa – stappen we puffend van de hitte uit in een zonnig Osijek. De ontvangst is in meerdere opzichten warm. Wat fijn om na zoveel tijd onze familie weer te zien!
Ons reisgezelschap bestaat uit Rieneke en Marleen, twee zussen van Janneke, en Maaike en Arine, de dochters van Marleen die net hun examen hebben gedaan.
Tijdens de treinreis trekt het Europese landschap aan ons voorbij. Hoe zuidelijker we komen, hoe warmer, maar ook – hoe armer. De trein door Kroatië is niet te vergelijken met de ICE door Duitsland; klapperende deurtjes, openstaande ramen (heerlijk uit het raam hangen), een kapotte airco. Zuid-Europa is speciaal.
De treinreis is nog maar een voorproefje van deze ontdekking. Eenmaal aangekomen laten de Huismannen ons enthousiast hun leefomgeving zien. Door hun ogen zien we zoveel meer dan door de ogen van een toerist. Ze nemen ons mee naar het oude centrum van Osijek met de kathedraal.
Alles – de straten, de gebouwen – straalt vergane glorie uit. Ze laten ons hun eigen kerk (de Reformed Episcopal Church) zien, inclusief de kerkkat die juist aan het bevallen is van 8 minipoesjes. We gaan met ze mee naar de Romakerk in het Romadorpje, waar we worden begroet door een reeks enthousiaste mensen. De Roma-gemeente luistert naar een Nederlands lied dat we voor hen in canon zingen: Jezus vol liefde. De Kroatische preek wordt voor ons vertaald in het Engels door Nina, een vriendin van de familie. Na afloop van de dienst brengen we een oude Roma-vrouw thuis. We krijgen een inkijkje in haar heel eenvoudige huisje.
En zo doen we allemaal verrijkende en leerzame ervaringen op. Maar het verblijf in Osijek is niet alleen leerzaam, maar ook gewoon ontzettend gezellig. Bijna elke dag nemen we (de nichtjes) een duik in de Drava, de rivier die door Osijek stroomt. ’s Avonds voeren we eindeloze gesprekken. We eten ijsjes en Kroatische burek in de stad. Een bezoekje aan Hongarije hoort er ook bij, en we laten ons niet tegenhouden door problemen bij de grens. In het Hongaarse zwembad voelen we ons als Alice in Wonderland.
Maar aan alles komt een eind, zo ook aan onze reis naar Kroatië. Op vrijdag worden we uitgezwaaid door onze familie. We beleven een avontuurlijke nacht in de nachttrein – vanuit je bed kijken naar het onweer in de bergen, om 4 uur gewekt worden met de woorden ‘Polizei! Aufmachen!’.
Op zaterdag staat onze andere familie ons op te wachten terwijl de trein het station inrijdt.
We hebben veel overgehouden van deze reis: een hoofd vol herinneringen, een hele reeks foto’s en een hart vol warmte.

Tot ziens, lieve schatten! We houden van jullie! Goede reis en:

Totdat we elkaar weerzien, moge God je vasthouden in de palm van Zijn hand.