Woorden schieten tekort bij wat we nu zien gebeuren in Europa.
We kunnen ons leven niet beheersen. Zoals Hokusai zo memorabel laat zien. De grote golf wacht op elke boot. Het is onvoorspelbaar, nu net zo oncontroleerbaar als aan het begin van de tijd. Zullen de slanke boten het overleven of worden ze overweldigd? Het risico is een menselijke constante; het moet worden geaccepteerd – en terzijde gelegd. Wat we kunnen doen, doen we. Buiten dat, we doorstaan, ons uithoudingsvermogen omlijst door een gevoel van wat er toe doet en wat niet. Het ergste is niet dat we overspoeld worden door een ramp, maar dat we niet volgens principes leven. Toch zijn we feilbaar, en dus is het ergste dat we onze feilbaarheid vergeten, weigeren falen te erkennen en nederig opnieuw beginnen.
De 40 dagen tijd herinnert ons aan onze constante behoefte om onze gevallen menselijkheid te erkennen en te belijden, om ons te bekeren van het verleden en ons te storten op de liefdevolle barmhartigheid van God. Want ons is verzekerd dat niets ons kan scheiden van de liefde van God in Christus Jezus, onze Heer, Rom 8:38-39
Uit: The art of Lent, a painting a day from Ashwednesday till Easter. By Sister Wendy Becket.