Rust, reinheid, regelmaat

Gepubliceerd op Gecategoriseerd als nederlands

Zo, nu begrijp je iets van het wondere leven van een reizende familie? 
We zijn terug en onze Roma vriend en student hier, Sacha stelde me die vraag. Ik moest er om gniffelen, want we hebben er inderdaad erg van genoten. En we voelden ons aardig trekkende Roma. Gaand van plaats naar plaats, overnachtend waar nodig en verder trekkend indien mogelijk.
Mam, wat eten we vandaag? En waar? Waar zijn mijn sokken? Ik heb ondergoed nodig! Waar kan ik een schoon shirt vinden? Meestal wist ik het zelf ook niet en zei ik: Het is er, in de auto. Maar waar? 
Je wordt gedwongen om bij de dag te leven, licht te reizen, niet meer dan echt nodig bij je te hebben en voortdurend los te laten en te genieten van het moment zoals het zich aandient.
IMG_0163
En dat is een mysterie.
We reisden door Italie, Slovenie, Zwitserland, Liechtenstein, Duitsland, Nederland, Belgie, Frankrijk, nog een keer Duitsland, (wat is dat groot.) en Oostenrijk, terug door Slovenie en uiteindelijk weer in Kroatie. We sliepen op 7 verschillende plekken en Femkeś vijf logeerpartijtjes zijn hierbij niet meegeteld.
Ook onderweg werden we goed verzorgd. Hoeveel vrienden kookten voor ons, en maakten onze bedden, ma hielp met de was en een vriendin kwam helpen poetsen. Vorig jaar schreef ik over de kunst van het ontvangen en het leven van giften. Ik moest daar in deze weken wel weer aan terug denken. Ook het afscheid nemen blijft iets wat bij het leven lijkt te gaan horen. Maar het is niet voorgoed. Het is een: totdat we elkaar weerzien.
De laatste dienst voor ons vertrek werden we toegezongen met de psalm over de bergen. ps. 121. Het is niet moeilijk om dat tot je verbeelding te laten spreken als je stukken van de Alpen met de auto doorkruist. Het is goed, we voelen ons gesteund en onderdeel van een groter plan, waar we samen, als gemeente, vrienden en familie deel van uit mogen maken.

IMG_0171
Kiekje van een vrachtwagen onderweg. We brengen dan wel geen powder, maar gebed om bescherming is altijd op zijn plaats.

Broer Jacob en zijn vrouw Albertine zijn ook weer terug op hun plek in Tanzania. En Albertine schreef over: geven en ontvangen.
En nu pakken we allemaal de draad weer op. De bedden staan in ons nieuwe huis en de kleren zijn gesorteerd in dozen. Wachtend op kasten die vroeg of laat wel zullen verschijnen. Binnenkort hoop ik daar wat van te laten zien. (just working on it;)
Het ritme van op tijd slapen en op tijd opstaan is weer opgepakt. Laurens wekt ons als zijn wekker een -opsekopse Lauwie (L) aangeeft- zoals hij dat zelf formuleert. Na het ontbijt fietsen we nu een half uur naar de theologische school die verrijkt is met drie jonge tienerstudenten, die goedsmoeds hun moeders oude leren schooltasjes hebben opgepikt en lekker doorwerken om eind juni het jaar af te kunnen ronden.
IMG_0162

  • Ik sluit af met een link, die een vriend van ons doorstuurde.

 

You will be delivered by returning and resting;

Your strength will lie in quiet confidence.

– In stilte en vertrouwen zal uw sterkte zijn. –

 
De fotoś zijn genomen bij onze vrienden in Nurlu, (Noord Frankrijk, een uurtje van Antwerpen.) waar we een korte stop hadden. Dit huis staat overigens te koop. Hier woont een gezin waarvan de meeste van de acht kinderen inmiddels uitgevlogen zijn. Zij hebben hier twintig jaar gewoond en bereiden zich voor om terug te gaan naar Amerika. Wil je meer informatie of weet je iemand die mogelijk interesse heeft, email me dan.