Even geleden was er op Facebook de uitdaging om 7 dagen in een rij een foto te plaatsen. Geen uitleg, geen woorden, alleen een plaatje. De mooiste plaatjes kwamen voorbij en mensen werden uitgenodigd om schoonheid te zien.
De uitdaging was te moeilijk voor mij. Niet omdat ik geen schoonheid zie maar wel hierom:
- Het lijkt er misschien niet op, maar ik ben erg onhandig met computers, tech, fotoś en al dat soort dingen. Ik kan de blog naam wel veranderen in “Huismannen onderweg”, want met het plaatsen van foto ś enzo heb ik altijd de andere gezinsleden nodig. We hebben er hier een woord voor: Computerdyslexie.
- Ik heb een goedkoop telefoontje wat een hele slechte camera heeft. Twee telefoontjes zijn me al ontnomen door anderen die dachten dat zij hem wellicht nog harder nodig hadden dan ik. Dus hier: Terug naar de oude tijd: Foto ś worden hier weer genomen met een camera en daarna digitaal gezet. (Oh, ik verlang zo vaak naar het telefoontijdloze tijdperk….)
- Als je me een beetje kent, weet je dat ik een klein beetje rebels ben. Als iemand iets oppert, zoals een Facebook uitdaging of wat dan ook, heb ik de diepe drang om er creatief mee om te gaan. Gewoon de regels niet precies opvolgen is zo ongelofelijk heerlijk. Iedereen die een bijdrage heeft geleverd aan mijn opvoeding kan er van meepraten wat een uitdaging het geweest is. En ja: het resulteerde hier in dit diploma:
4. Ik vind het gewoon vaak té leuk om ergens woorden aan te geven. Daar komt ie dan: Hieronder deel ik een aantal objecten uit ons huis: Dit hebben de objecten gemeenschappelijk: Ze zijn allemaal dagelijks in gebruik. Ze zijn allemaal gekregen, langer of korter geleden en ze zijn allemaal erg geliefd hier, doordat het een verbinding geeft met de gever.
En hier dan de uitdaging voor jou: Wat is iets uit jou huis wat een verhaal heeft? Of bijzonder waardevol voor je is? Maak maar een foto en deel gerust, als je er zin in hebt. Ik ben benieuwd…
Een groet met een knipoog,
Janneke