Niet iedereen wordt ertoe geroepen, maar voor mij was het tijd om mijn part-time baan op te zeggen. En nu ben ik weer helemaal moeder! En daarmee zijn we als gezin ook weer terug naar volledig leven van giften vanuit onze trouwe achterban, die bestaat uit familie en vrienden en verschillende kerken.
Zoals velen van jullie wellicht weten is het tot zover een mooie, maar soms ook spannende reis geweest. Een reis in geloofsvertrouwen, wat overigens ook de bedoeling is van deze opzet.
Laatst moest ik terugdenken aan tante Margriet Cromwijk, onze zondagschooljuf. Een vriendin van mijn moeder. Ik herinner me een moment dat we als kinderen op de zondagschool in de kring zaten en deze tante Margriet vertelde het verhaal van Levi. Ik weet nog zo goed hoe ze helder maakte dat we voor een heleboel keuzes zouden staan, later in ons leven. Maar, toen Jezus Levi riep, deed Hij dat maar met twee woorden: Volg Mij.
Ze vertelde verder en zei: Het is niet zo erg als we allerlei andere dingen vergeten, maar onthoud dit dan in elk geval: Jezus zegt: Volg Mij!
Nu ik dit schrijf kwam opnieuw dit bijbelgedeelte voorbij in een zondagmorgen dienst. De preek ging over de roeping van Levi. Die roep, Volg mij, blijft mij ook maar achtervolgen.
Niet dat ik dat erg vind, maar soms wel spannend!
Ik had bijvoorbeeld niet verwacht dat ik het zo moeilijk zou vinden om mijn part-time baan op te geven. Maar het was spannend. Ook al kon ik wel meer dan vijf goede argumenten verzinnen om te stoppen, nu we ons aan het voorbereiden zijn voor vertrek. Nu ons gezin weer in transitie komt, met alle emoties vandien. De kinderen hebben me nodig, helemaal met de intensieve extra leeslessen vanwege de achterstand door hun tweetaligheid. Jelle moet voortdurend het gezin overnemen als ik weg ben, wat op zich nog niet zo erg is, behalve dan dat hij zo ook niet aan zijn uren komt voor de Roma Bible Society. En dat willen we niet. Maar vooral de onregelmatige werktijden en het opvullen van diensten maakten ons hele gezinsleven hectisch en chaotisch. Onze Croatische lessen zijn gestard. En alles bij elkaar was het werk ook heftig voor me en had meer aandacht nodig dan ik kon geven.. Genoeg argumenten zou je zeggen!
En toch…ik was verbaasd hoe klein het oog van de naald is. We kennen de uitspraak dat een kameel gemakkelijker door het oog van de naald gaat dan een rijke in het Koninkrijk van God.
Dat salarisstrookje aan het einde van de maand was iets om aan vast te houden. En het lijkt net of juist hierin God me riep en zei; Laat nou maar los, volg Mij nou maar. Ik heb andere plannen.
Ik weet het: niet iedereen wordt hiertoe geroepen. Maar ik wel. Voor mij was het glashelder. En ik hoop dat je die roep in mijn en ons leven ook herkend.
Tante Margriet is jaren geleden overleden, als jonge moeder van een groot gezin. Het had veel impact op iedereen om haar heen, dat herinner ik me nog goed. Bijzonder is dat haar woorden bleven haken. En zo spreekt ze jaren later nog, al is het met een zachte stem.
Misschien ben jij wel zondagschool juf, of sta je voor de klas, of ben je moeder of vader of heb je een gewone baan, of niet eens. In welke situatie we dan ook zijn. God roept ons om Hem te volgen bij de keuzes die we maken. Wij hoeven nu nog niet te weten wat de uitwerking ervan is, nu of veel later.
Er is verscheidenheid van genadegaven, maar het is dezelfde Geest.
Er is verscheidenheid van bedieningen, en het is dezelfde Heere.
Er is verscheidenheid van werkingen, maar het is dezelfde God, Die alles in allen werkt.
1 Korinthe 12: 4,5, en 6
Wil je mee werken aan het Bijbelvertaalwerk onder de Roma en ons ondersteunen in gebed of financieen? Laat het even weten: levenstekens.nl