De kaarten op tafel (+filmpje)

Gepubliceerd op Gecategoriseerd als nederlands

DSC_1417

Durven is even je evenwicht verliezen, niet durven, is uiteindelijk jezelf verliezen.

Soren Kierkegaard.

Het proefdraaien zit erop. De puntjes staan op de i. Dat kan ik meedelen nadat ik een weekje met juf en kinderen proef heb gedraaid voor het stilte retraite in Szentistvan.
Jelle hoopt met Femke de 70e verjaardag van Pa Huisman te vieren. En vliegt van Boedapest naar Nederland. Ik breng hen beiden hartje middernacht naar het vliegveld.
De dag ervoor waren we alvast van Osijek naar Szentitstvan gereden. (400km) En door de onrust van het aankomen vergaten we de auto niet op de handrem te zetten. En dat moet wel als het vriest ter voorkoming van vastgevroren remmen.
En jawel: Om half drie in de nacht moeten we gaan. Het vriest dat het kraakt met min tien en de remmen van de auto zitten muurvast in die donkere nacht als we willen vertrekken. Het vliegtuig zal vertrekken, met of zonder hen. Tien spannende minuten…Dan merken we dat de remmen weer losschieten en rijden we rustig door de donkere nacht anderhalf uur naar het vliegveld.
(Ondertussen in het huisje, laten we de kinderen en juf Marieke in het slapende dorpje Szentistvan achter. Zodra we wegrijden, stapt Laurens uit bed, knipt de grote lamp aan en verdwijnt in Donald Duck. De rest slaapt door.)
Die heenweg ging nog wel, de kou weerhield ons van slaap. Maar toen ik Jelle en Femke eenmaal af had gezet, (Szentistvan- Boedapest luchthaven- 140 km.) duurde het nog geen vijf minuten of de GPS kondigde aan: EEN U BOCHT MAKEN! Het was even voor half vier, ik rijdt niet zo vaak in een miljoenenstad en voel me kwetsbaar alleen in het donker, in een ijskoud land waar ik de taal niet ken.
Ze hadden me wel een beetje uitgelachen: Uit voorzorg had ik een briefje op de bijrijderstoel met naam en adres gegevens: Man en dochter op het vliegveld en een juf-vriendin en drie kinderen in bed in een dorp ver weg. Het is maar dat je het weet;-) Maar gelukkig bleef het ongebruikt.

Als ik hier fatsoenlijk doorheen kom, ben ik vast op een hoger niveau stressbestendigheid beland, denk ik goedsmoeds. En ik kan niet zeggen hoe gelukkig ik was, toen ik eenmaal het stukje poesta weer opreed en het huisje zag waar mijn schatten verblijven.

Tegen zessen bij het ochtendgloren van de nieuwe dag, knipt Laurens de lamp weer uit, duikt moe en voldaan bij me onder de dekens. En ik denk: Werkelijk een huishouden van Janneke Steen.
Die dag neem ik het een beetje makkelijk en verbaas me weer hoe heerlijk ik het vind om in Szentistvan te zijn. Wat is dat toch vraag ik me af? Die avond schrijf ik dit:

Tien redenen waarom ik van deze plek houd:

  1. Het is hier stil.
  2. Heden en verleden raken elkaar.
  3. Liefde voor hout.
  4. Weinig spullen.
  5. Lef in zwart en wit.
  6. Oog voor schoonheid en detail.
  7. Gras en bomen.
  8. Vlakke velden.
  9. Een waslijn!
  10. Schuurtjes voor fantasie.
  11. En: de fiets.

DSC_1619
Maandag: slapen en uitrusten.
Nog best wat plannen voor deze week:

  1. ik wil een dokter vinden/ medische hulp.
  2. een goede plek om uit eten te gaan.
  3. een mooie wandelplek.
  4. een verrassing.
  5. het internetcafé bezoeken.

Dinsdag: Een ander huisje in de buurt bekijken. (er is plek voor 12) Oeps! Leuk!DSC_1378
Woensdag: De kachel is stuk, ik spreek geen Hongaars, help, hoe los ik dit nu weer op? De wasmachine heeft een beurtje nodig. Alles komt goed, met een Nederlands sprekende beheerder die even aan komt waaien.
We rijden na schooltijd (Ja, juf Marieke en boeken zijn mee, deze week) de bergen in. (Yep, nu kan ik nummer 3 van mijn lijstje afvinken.) en daar vinden we rook uit de aarde omhoog komen. We vragen ons af wat het is. Het is dit: bronwater, rechtstreeks uit de grond. Wat een fantastische ontdekking! Er ligt wel een hele doos toeristeninformatie en ik wist wel wat, maar om het zo voor je ogen uit de bergen te zien opkomen is een prachtige ontdekking. Dat wordt zwemmen! (Yep, nu kan ik nummer 4 van mijn lijstje afvinken!)
Donderdag: Help, morgen we vertrekken we! Niemand heeft er moeite mee dat we de pizzatent uitproberen. (Yep, nu kan ik nummer 2 van mijn lijstje afvinken) Ook is er een hele leuke eetgelegenheid. Ondertussen rijden we langs een ziekenhuis. (Yep, nu kan ik nummer 1 van mijn lijstje afvinken.)
Ik check nog even de hoognodige e-mail in het internetcafeetje in het dorp. (Yep, nu kan ik nummer 5 van mijn lijstje afvinken.)

Hi Janneke!
The retreat sounds fantastic! Including the writing aspect too is a good idea. I don’t have any specific ideas on that, although I’ve found that a small retreat is often disproportionately more powerful for attendees.
I pray it’s a powerful retreat and that God meets every person in a unique and powerful way!
Sheridan Voycey

En oh, hoe heerlijk om dit bemoedigende berichtje te krijgen, net het steuntje in de rug wat ik wel kan gebruiken;-)
Zo, dat was dat.  We vegen het huisje aan, halen Jelle en Femke op van het vliegveld en rijden terug naar Osijek. Ik ben er klaar voor!
Ik heb zeker mijn evenwicht weleens verloren tijdens de voorbereidingen. Maar goed, dat heeft dan ook wel een hoop opgeleverd. Dat vind ik nou het mooie aan dit retraite. Niet alleen onze gasten worden uitgenodigd uit de comfort zone te stappen. Wijzelf niet minder. En samen reizen we een paar dagen op.
Ga je mee? De eerste aanmeldingen zijn binnen, maar er is nog wel een plekje voor jou en je vriendin. Neem gewoon contact met ons op. We helpen je graag met de details. Hoe eerder je boekt, hoe beter de prijs voor je vliegticket. Het beloofd de moeite waard te worden!
De stilte ervaren in Hongarije Meldt je aan: info@jonneke.nl
DSC_1421

Hierbij nog filmpje wat een kleine indruk geeft, geniet ervan

1 reactie

Reacties zijn gesloten.