“Alle problemen in de wereld komen van het feit dat een mens niet gewoon rustig thuis kan blijven.” Blaise Pascal
Dit is Jelle’s meest aangehaalde citaat. En dat is niet zo vreemd. Rustig met een boek in een hoek is zijn favoriete vacantiebesteding. Daarom brachten we de eerste dag ook zo door. Maar de tweede dag wilden we de kinderen de grotten in Slowakije laten zien. Zo’n honderd kilometer vanaf onze verblijfplaats in Szentistvan.
We volgden de aanwijzingen op de GPS die ons naar onbekende wegen leidden. Hij wees ons ook aan: Nog twee kilometer. Maar de weg werd alsmaar slechter en we zijn niet zo bekend met slechte bergweggetjes die voor verassingen kunnen zorgen. Na verloop van tijd moesten we stoppen. Het olielampje gaf een signaal en we besloten terug te keren. Terug naar een houten huisje een stuk of zeventig meter terug. Even nadenken over welke vervolgstappen we zullen nemen en bidden.
De kinderen waren bang en Vanda, de hond voelde dat de sfeer niet meer zo ontspannen was. Maar wat waren we blij dat we de auto zeventig meter achteruit hadden kunnen rijden. Dat op zich was al spannend. We verloren olie en vertrouwden de auto niet meer. Jelle belde de ANWB en gelukkig hadden we nog verbinding.
De dag ervoor – toen we nog wel rustig thuis bleven- had ik dit gelezen en dat was nog vers in mijn gedachten:
Wat wel werkte was de test van de hardnekkigheid en moed van degene die zoekt. Daarom moest hij niet overhaast te werk gaan, of zijn geduld verliezen. Als hij dat deed zou hij de tekenen die God op zijn weg gelegd had, niet zien. – die God op de weg gelegd heeft- Het was nooit bij hem opgekomen dat het een taal was die God gebruikte om hem te laten zien wat hij moest doen. – niet ongeduldig worden.- Paulo Coelho, De Alchemist.
Net een paar minuten nadat we die gevaarlijke plek hadden verlaten kwam er een grote truck voorbij volgeladen met boomstammen. We vroegen de man te stoppen en hij begreep al gauw dat we een probleem hadden, ook al was er geen taal die we gemeenschappelijk spraken. Onze auto reed nog, we vroegen hem om voor ons uit te rijden en ons in de gaten te houden in het geval er iets zou gebeuren. Dat was een veilig gevoel. Handen en voeten kunnen spreken als het moet!
Na verloop van tijd, begaf onze auto het inderdaad en we waren blij voor een heel aantal dingen:
- Dat onze auto op tijd van dat gevaarlijke stuk af was. Het zou heel erg zijn als hij naar beneden kwam rijden zonder ons daar te verwachten.
- Dat er een engel op ons pad kwam in de vorm van een woeste truck chauffeur, die ons naar beneden begeleidde.
- We lieten onze auto aan de kant van deze weg en de truck chauffeur gaf ons een lift naar beneden. Laurens vond het wel een stoere ervaring, maar anderen onder ons ervaardden dit anders. (Het is niet dat ik niet van avontuur hou, maar er zijn een paar grenzen.)
Tot slot, hielp de man ons om een goede vertaalster te vinden en zij hielp ons op verschillende manieren. We zijn erg blij voor vriendelijke Slowaken. Heel bijzonder hoe ze ons bij alles hielpen en het ook de normaalste zaak van de wereld vonden.
Nu wachten we in een eenvoudig hotelletje dichtbij waar we vannacht konden verblijven. Middenin de bergen. Het is een hele kunst om daar ondanks alles ook even van te kunnen genieten.
Hoeveel keren hebben we al niet psalm 121 gelezen? Het was ook aan de beurt die morgen voor we vertrokken. Er staat geen veroordeling in de psalm. (alleen voor mensen die altijd de goede beslissingen nemen? ) Gelukkig maar! Ik sluit er mee af.
Een pelgrimslied.
Ik sla mijn ogen op naar de bergen, vanwaar mijn hulp komen zal.
Mijn hulp is van de HEERE, Die hemel en aarde gemaakt heeft.
We hoorden zojuist dat de auto zo klaar is en we vanavond nog terug kunnen gaan naar onze plek in Szentistvan. Je mag twee keer raden hoe wij de overige twee dagen van onze vacantie doorbrengen!
Hartelijk dank voor je gebed. Wat zullen we blij zijn als we straks weer veilig in Szentistvan zijn aangekomen. Drie dagen off-line.
P.s. leestip: De Alchemist, Paulo Coelho.