1
De avond viel in het Romadorp waar we onze laatste kinderbijbelclub aan het afronden waren.
We hadden een paar zakken met appels uit de auto gehaald en deelden die uit aan de kinderen. Terwijl ik ze uitdeelde was ik blij dat de schemer inviel, want ik kreeg tranen in mijn ogen. Ik merkte dat ik van de kinderen hield en mijn hart naast de zorg voor onze kinderen ook voor deze kinderen kon openstellen. Liefde die Iemand anders in mijn hart gelegd heeft. Liefde wat mijn moeder me geleerd heeft door mij lief te hebben en ons daarmee leerde om anderen lief te hebben.
Mijn moeder heeft de grappige karakteristieke, schattige gewoonte om ons altijd achterna te rennen als we thuis weggingen, naar school, werk of wat dan ook. Als wij door de achterdeur weggingen kwamen we haar op de oprit tegen. Ze riep dan vanuit de voordeur: “”Heb je een appel bij je voor onderweg? “
Het was dit kleine gebaar van het uitdelen van een appel wat een brug sloeg vanuit mijn hart naar mijn moeders hart, ver weg.
2
Judith maakte deze foto in Swabisch Gmund hier in Duitsland. Een stadsduif die zijn dorst lest aan de waterfontein. Judith laat ons regelmatig zien dat ze op heel veel plekken thuis is waar ze iets heel moois ziet en ze vind het heerlijk om het vast te leggen met de camera.
Ik herken dat wel, al gebruik ik meer woorden dan plaatjes.
Twee jaar geleden toen we voor het eerst de stad Osijek bezochten zei ik tegen Jelle: Hier zie ik ons wel wonen, maar we hebben twee andere gezinnen nodig voor de kinderen zodat ze leeftijdgenoten hebben. Het was moeilijk om te geloven dat we deze gezinnen ook zouden krijgen. We hebben ervoor gebeden, en in vertrouwen afgewacht. En nu, afgelopen week terwijl we inpakten en ons toekomstige huisje leegmaakte gebeurde er iets moois:
Twee gezinnen zwaaiden ons uit,
voor zolang- totdat we elkaar weerzien. .
Het duurde even voordat ik me bewust was wat dit schijnbaar kleine gebaar betekende. En dat God dit gaf. Een gezin is een Roma gezin, de pastor, met wie Jelle nauw zal samenwerken, een gezin met vier kinderen. Het andere gezin, leeft op de college en we hebben kinderen in dezelfde leeftijd. Met elkaar hebben we gebeden ten afscheid en we zien ernaar uit om te zien hoe het volgende hoofdstuk van onze reis er verder uit zal zien!
3.
Je kunt je vast voorstellen dat het niet echt saai is in onze auto. Terwijl we door Europa reden mochten we om de beurt een cd kiezen. Je kunt dan van Jip en Janneke naar Cantates van Bach gaan, Tafelmuziek van Telemann, een dramaverhaal van “the secret garden”” of Anne of Green Gables. De muziek van het kinderkoor van Randwijk komt vroeg of laat ook voorbij. Rich Mullins is ook favoriet.
We hebben zeker ook onze min-momenten in de auto, maar over het algemeen doen de kinderen het heel goed.
Dit citaat van Rich Mullins raakte ons en kwam ook verschillende keren terug.
So if I stand let me stand on the promise
That you will pull me through
And if I can’t, let me fall on the grace
That first brought me to You
And if I sing let me sing for the joy
That has born in me these songs
And if I weep let it be as a man
Who is longing for his home
4
Deze week zijn we in Duitsland op een conferentie van onze zendende organisatie.
Elke morgen is er een dagopening vanuit ps. 103.
Ik deel een paar versen in het engels. Al is het zeker de moeite waard om de hele psalm nog es rustig te lezen.
Praise the Lord o my soul; all my inmost being, praise his holy name.
Praise the Lord o my soul and forget not all his benefits.
The Lord works righteousness and justice for all the oppressed.
The Lord is compassionate and gracious, slow to anger, abounding in love.
For as high as the heavens are above the earth, so great is his love for those who fear him.
As a father has compassion on his children, so the Lord has compassion on those who fear him.
From everlasting to everlasting the Lord’s love is with those who fear him, and his righteousness with their children’s children, with those who keep his covenant and remember to obey his precepts.
Praise the Lord o my soul!
Nou, deze veelzijdige blogpost is een uiting van een veelzijdige zomer, wat ons verlangen naar rust en leven op een plaats weer heeft vergroot.
Het was erg bemoedigend om te merken dat God liet zien dat Hij doet wat Hij beloofd. “Wat je ook vraagt in Mijn Naam, Ik zal het doen.”” (Matth.)
God voorzag in twee gezinnen en een huis om in te leven. (niet voor langere termijn, maar wel om te beginnen.) En daarmee gaf God ons ook een enorme bevestiging dat dit het pad is wat we af mogen lopen. Ga rustig door, stap voor stap en verwacht dat Mijn Machtige kracht meegaat, waar je ook bent.
Is er iets anders dan dit dat je thuis kunt noemen? Ik voel me thuis, waar ik deze God, mijn God mag noemen.
En ik mag schuilen, samen met ons hele gezin in de Schuilplaats van de Almachtige.
