Een grote belofte

Gepubliceerd op Gecategoriseerd als english

Afbeelding

 

Het was een paar weken voor onze trouwdag dat ik aan mijn bureautje zat, op mijn slaapkamer. Ik woonde nog thuis bij mijn ouders.

Op dat moment realizeerde ik me dat het een grootse, prachtige, speciale tijd was. Maar ook een tijd waarin ik absoluut niet kon overzien aan welke beloftes ik me die weken zou verbinden. Een huwelijk.

Terwijl ik daar zat, bad ik tot God en vroeg, wat ik in die dagen gelezen had van Jim Elliot die aan zijn toekomstige vrouw Elizabeth schrijft:

O God, geef ons wijsheid in onze relatie en mogen we elkaar ALTIJD  beinvloeden tot een diepere relatie met u, o Vader.

Toen en daar gingen mijn gedachten naar Jesaja 55.

“Want zoals regen of sneeuw neerdaalt van de hemel en daarheen niet terugkeert, maar de aarde doorvochtigt en maakt dat zij voortbrengt en doet opkomen, zaad geeft aan de zaaier en brood aan de eter, zo zal Mijn woord zijn dat uit Mijn mond uitgaat.

Het zal niet vruchteloos tot Mij terugkeren, maar het zal doen wat Mij behaagt, en het zal voorspoedig zijn in hetgeen waartoe ik het zend. “

Want in blijdschap zult u uittrekken en met vrede voortgeleid worden. 

De bergen en heuvels zullen voor uw ogen uitbreken in gejuich en alle bomen van het veld zullen in de handen klappen. 

Voor een doornstruik zal een cipres opkomen, 

voor een distel zal een myrthe opkomen,

en het zal de HEERE zijn tot een naam, tot een eeuwig teken, dat niet zal worden uitgewist.” 

 

Niet vaak voelde ik zo bijzonder de aanwezigheid van de Heilige Geest. Het was lang voordat Jelle en ik dachten aan zending. (Al gaf Jelle me wel regelmatig boeken te lezen zoals: Als het regent in de bergen, en: De man die in God geloofde.)

Maar, naast de belofte die ik maakte in die tijd om Jelle toe te behoren, beloofde ik ook aan God, om beschikbaar te zijn in Zijn Koninkrijk. Niet wetend waar het ons zou brengen.

We hadden een prachtige reis, tot nu toe. God is zo trouw geweest in de afgelopen jaren. We kregen onze vier kinderen, verhuisden naar vier landen en zijn weer terug. Zoveel mooie dingen gebeurde er in de tussen tijd. En toch. Er zijn van die momenten dat je vervult bent met twijfel of het enig verschil maakt wat je doet.

Maar dan ga ik in gedachten terug naar dat moment aan mijn bureautje in mijn ouderlijk huis.

Beschikbaar zijn voor God, die Zelf zegt: “Het Woord zal niet vruchteloos naar Mij terugkeren, maar het zal doen, wat Mij behaagt, en het zal voorspoedig zijn, in hetgeen waartoe ik het zend. “

Opnieuw bedenk ik me wat een mooi moment dit is. Inmiddels weet ik een stuk beter wat het betekend om met Jelle te leven. Daar had ik toen nog maar weinig idee van. Maar nog steeds weten we niet wat de toekomst brengt. Wat we wel weten is dat God onze Toevlucht is van generatie op generatie en met die beloften houden we ons staande.