Rondom onze keukentafel

We hebben hier een aantal gezellige drukke weken achter de rug en ik laat je even meekijken wat er zoal ter tafel kwam.

Een Roma Oma

Oma/ Baka Katica kwam naar ons huis. Megan, een vriendin nam haar even mee. We houden zo van deze Roma oma, en dat is niet zo moeilijk. Ze zat daar gewoon een poosje te genieten. En ze had niet half in de gaten hoe gezegend ik me voelde met haar bezoekje. Ze ziet eruit zoals veel oma’s hier eruit zien: een beetje gezet, maar zo lekker onopgesmukt. Haar haar met een stiekje vastgeknoopt, een soort knotje aan haar hoofd en haar ogen scherp en observerend. Ze had haar beste kleren aan, maar het was toch een oud boeltje. Een schort en dikke gebreide sokken en heel erg oude sloffen maakten het geheel af.

Ze hoefde niets, we boden haar eten en drinken aan. Maar nee, was haar antwoord: “Geef dat maar aan de kinderen!” En ze zat daar maar te genieten van het moment. Gewoon een gezellige boel aan mensen, en dat leek alles te zijn wat ze nodig had. Terwijl wij weten hoe weinig ze in haar huisje heeft. Het is maar de vraag of er eten voor vandaag ligt, laat staan voor morgen. Maar goedsmoeds stapte ze na verloop van tijd weer op, nam een lekkere deken mee, wat we kregen om door te geven. (met dank aan de breiende vrouwen uit Veenendaal!)  Terug naar haar huisje van drie bij drie meter. De aangestampte modder in haar huisje is kortgeleden vervangen door cement. Beter: maar koud. We hopen dat de deken een zegen is voor haar!

Chaplain of the Queen of England

Een paar dagen later zaten hier drie Anglicaanse Bischoppen aan tafel. Een van hen had een goede positie aan het hof gehad, als chaplain of the Queen. Het sprak uiteraard nogal tot onze verbeelding en onze tafelmanieren werden weer even afgestoft. Maar ook deze gasten brachten ons een hoop goeds. Mooie gesprekken en elke keer als ik aanbood om een pot zwarte thee te zetten, was er een lach van oor tot oor te zien. Thee en engelsen. Ze hebben het beeld weer bevestigd. Zelfs pickwick kreeg complimenten;-) Het engelse accent van de meiden werd weer even aangewakkerd. Nog een paar dagen later kregen we bezoek van onze directeur: Barth en Mathilde Companjen voor evaluaties en lange termijn plannen en nicht Emma, die als een onverwacht extra zusje uit de hemel viel, maakten het geheel compleet.

Een oude engel aan tafel. 

Een van deze dagen las ik in Hebreen:

Laat de broederliefde blijven, vergeet de gastvrijheid niet, want hierdoor hebben sommigen zonder het te weten engelen onderdak geboden. Denk aan de gevangenen alsof u ook zelf gevangen bent en denk aan hen die slecht behandeld worden, alsof u ook zelf lichamelijk slecht behandeld wordt.

Het is dezelfde auteur die ook een gebed schrijft. En dat deel ik graag, omdat het mijn gebed is voor iedereen die vroeg of laat op dit blog langskomt.

Ephesians 3:17–19

Dat Christus door het geloof in uw harten woont en u in de liefde geworteld en gefundeerd bent, opdat u ten volle zou kunnen begrijpen, met alle heiligen, wat de breedte en lengte en diepte en hoogte is, en u de liefde van Christus zou kennen, die de kennis te boven gaat, opdat u vervuld zou worden tot heel de volheid van God.

Misschien ben jij wel een engel die aanwaait. 

Normaalgesproken schrijf ik aan onze oude keukentafel. En als ik dat doe, denk ik in gedachten aan jou en andere lezers. Want dat is waarom ik schrijf: om met jou in contact te blijven en omdat er zoveel verhalen te vertellen zijn.

Ik hoop dat door dit blog je iets ziet van de hoogte en diepte en breedte en wijdte van de liefde van Christus. Er is plek voor de rijken, de armen, voor studiebollen en ongeletterden. Maar allemaal hebben we iets overeenkomstig: Een kloppend hart. Wie weet ontdekken we nog nieuwe verborgen plekken daarin. Reis je mee?

Neem maar plaats, schenk je zelf iets in, voel je thuis, en laten we even wat tijd doorbrengen. Ik hoop van je te horen en vroeg of laat hoor je van me terug!

Hartelijke groet, 

Welkom aan tafel.

Als je hier je e-mail achterlaat, krijg je wekelijks een nieuwe blog