Een meter of tien bij ons vandaan steekt een jong zeehondje nieuwsgierig zijn snuit boven de golven uit. We zouden een beduusdheidswedstrijdje kunnen doen. Geen idee wie zou winnen. Nog een keer kijkt hij guitig wat wij nu voor vreemde snuiters zijn. Glijd iets dichterbij langs iemands benen en vertrekt weer naar dieper water. Gelukkig maar, zo onschuldig zijn ze niet. Een aanvaring met een zeehond kan serieuze gevolgen hebben.
We verblijven een week in Oost Friesland aan de Noord Duitse kust. De huizen zijn niet groot het boerenlandschap is vlak en voelt vertrouwd aan. Heerlijk een drie uur durend ritje over rustige snelwegen en toch even over grenzen gaan.
Het vakantie huisje is een tijdreis naar de jaren tachtig. Door een van de kinderen wordt er direct een chill hoek gevormd, met tafeltje, kaars en kussens. De Taizé boekjes kunnen niet ontbreken. In de woonkamer staat een platenspeler en de tientallen platen worden grondig bestudeerd. Bob Dylan is een veel gehoorde gast dezer dagen.
De eerste dag doen we boodschappen en oriënteren we wie wat wil en wanneer. Mijn lijstjeslust viert feestdagen.
- 1 voor het menu: wie kookt wat, wanneer.
- 1 boodschappenlijstje.
- 1 lijstje voor wat we wanneer willen doen.
- 1 veel te lange leeslijst, waarvan ik de kop afgelezen heb.
Slapen, wandelen, bakken, struinen, luilekkerend lezen op het strand en zwemmen. Meest van tijd het zalige offline leven leven, maken het gewone zo rustgevend.
We plukken met elkaar vijf kilo bramen nadat we een strook van 40 meter braamstruik hebben ontdekt. De dagen erna eten we bramenjam en bramen sap, bramen met rijst en bramen over het ijs. Gelukkig blijft het bramengeklaag achterwege. Mijn gezinsleden vergeven me het inmiddels als ik wat superlatief ben met wat me dan ook maar ter hand komt.
“Moin” Groeten de mensen elkaar hier vriendelijk op straat. Met het zangerige bochtje in het woord zodat het als “morning” klinkt. We zijn al een paar dagen terug maar de vrolijke groet “moin” is nog een erkende groet in ons huis deze dagen.
De regen komt plotsklaps met bakken naar beneden terwijl ik naar de winkel loop om potten voor de jam te halen. De kerk is een aloud Toevluchtsoord en ik mag er gratis en voor niets schuilen. Genade zoals genade bedoeld is.
De kerk in Sande staat los van de toren omdat tijdens een vloed de kerk meegesleurd is en de toren overeind bleef. (net als in Heteren bijvoorbeeld)
Op dag zes hang ik met een dochter over de vensterbank. Onze ellebogen raken elkaar en een briesje glijdt over onze bruinverkleurde armen. We kijken naar de lichtflitsen in de lucht na deze benauwde dag en voelen het einde van de vakantie om de bocht komen.
“Mam, wat zijn jouw plannen voor dit najaar?” vraagt ze. Een dezer dagen had ik mijn dagboek van het afgelopen half jaar doorgelezen. Het verklaarde mijn intense behoefte aan slaap. De verhuizingen van de drie oudste dochters weer in- en uit huis. De verhuizing van de werkplek naar de kapel in hartje Wageningen. De diepere laag onrust en het genot van het her-schrijven van mijn werkboek. Al met al een vol half jaar.
“Niets bijzonders” antwoord ik. Natuurlijk ga ik gewoon moederen en zullen we een nieuw ritme vinden in september met onze jongste voor het eerst naar het VO. Natuurlijk hoop ik verder te tuinieren en de inmaak te verzorgen. Natuurlijk ga ik gewoon werken op de werkplek. Natuurlijk zie ik uit naar het retraite in Egmond aan Zee in september. Oh ja. en het werkboek dat in oktober in de boekenwinkel ligt is een onbekend avontuur voor me. Dat is het. Meer niet. En zo lepelde ik ongedwongen de taken op die op mijn bordje liggen. So much for a good question.
Tussen al die bedrijven door ga ik me actief rustig houden dit najaar. Dat is voor een bezige bij als ik hard werken. En jij?
Deo Volente, Zo de Heer wil en wij leven. Ik heb er zin in!
Zie jij hoe ik losjes met de letters HOUVAST speelde deze vakantie? Ik kan het niet laten…;-) Het is mijn levens-kunst-spel aan het worden.
Ben jij net als het zeehondje wat nieuwsgierig van aard? Probeer dan eens speels deze domeinen te vinden:
- 1. Heilige grond: een goed begin, een stevig fundament.
- 2. Organiseren – nog niet in beweging komen!
- 3. Uitvoeren: aan de slag!
- 4. Verbinding: het kloppend hart voor de mensen om je heen
- 5. Aandacht aan je lichaam geven
- 6. Sensitiviteit: hoe koester jij je ziel?
- 7. Ten slotte: de kunst van het afronden.
Wie, na lange omzwervingen in den vreemde, Nederland weer binnenkomt, bemerkt dat de reis hiermee niet is afgelopen. Integendeel, zij begint nu pas recht.
Godfried Bomans; Katterig Nederland.
Welk domein kreeg bij jou het meeste aandacht?
Bonus: Vind je het leuk om een documentaire te zien over het gebied waar we verbleven? Check out: Silence of the Tide.
Op Youtube staat deze beschrijving onder de documentaire: “Cinematografisch portret gebaseerd op de continue ‘ademhaling’ van de Wadden, tegen een decor van licht, mist, wind, water en land. De film observeert het in- en uitademen van de getijden en de terugkomende cycli en contrasten van de natuur, het licht, het geluid en de mens. De film roept de vraag op of de Waddeneilanden tot het water of het land behoren, maar bovenal geeft het vorm en betekenis aan het bestaan van het Waddengebied en haar inwoners.”
Het waddenlandschap met zijn eb en vloed heeft een intensiteit waardoor het me niet vreemd toekomt dat de bewoners met het landschap en hun eigen taal verknocht en geworteld zijn hier.
Dank je wel voor je gastvrijheid, Oost Friese buren!
Hoe bracht jij je vakantie door?
Groetje, Janneke