Iedere morgen hetzelfde liedje: “”Kom je uit be-ed, je komt te laat voor schoo-ool!””
Ik was het helemaal zat en dacht: dit moet anders kunnen. Zo’n negatieve start van de dag, wil ik helemaal niet. Het kon anders en het gebeurde ook, met als gevolg dat ik nu uit bed geroepen wordt met dezelfde toon die ik de dagen ervoor voor dochterlief gebruikte: “”Kom uit be-ed! Ik wil eten!””
En wat was er in die tussentijd gebeurt? Nu ja.. we waren een aantal keren -bijna- te laat voor school, een tafeltoetsje gemist, en nog wat andere dingen die we toch echt moeten volgen. En toen maakte ik dit:
En het hielp.
Er kwamen nog meer lijstjes om ons leven te regulieren, dat is een beetje zo’n bekende combinatie inmiddels met ons en de septembermaand. De koelkast is een geduldige ontvanger en met wat van die metalen dingetjes hangt de kunst van Jan steen, naast onze verplichtingen.
Een dagplanning en een voor de week en een goal voor de maand. Ja, ik heb een J in de Meyers and Briggs karakteranalyse test en die komt zo onder druk weer wat sterker naar voren.;)
Wat je alleen niet weet is dat papier geduldig is en nogal eens in strijd met hoe het er nu echt aan toe gaat. Richtlijnen zijn leuk, maar vooral omdat er dan wat te spelen valt, zoiets.. There’s a crack in everything, that is where the light gets in.
Huishouden van Jan Steen
Dit schreef ik onderaan het lijstje met onze dagplanning:
always open for the unexpected visitor or adventure.
En dat had ik misschien beter niet kunnen doen, want toen gebeurde er dit:
Judith was jarig en er kwamen een stoot meiden een feestje vieren. Ik bakte -als een echte goede moeder- (dat vinden we toch?) een zelfgebakken appeltaart en een monchoutaart. Een beetje laat zo rond half vier terwijl de meiden om half zes werden verwacht, maar a la.. zo gaat dat in de chaos van het bestaan.
Helaas lande de overheerlijke monchoutaart vanuit de koelkast op de grond in plaats van op de taartschaal. En nee, dit is niet de eerste keer dat me zoiets overkomt, maar dat is een ander verhaal en dat zal ik je nu besparen.
Ik huilde, Judith bleef rustig, haalde haar afwaskwast uit het water en keek over haar schouder naar mijn reactie, met haar ogen draaiend terwijl Jelle -zoals altijd- mijn troep opruimde, zonder te klagen, droogde ook nog mijn tranen en zoende me tot ik sterretjes zag.
Hij gaf een gratis les over de ontdekking van peniciline en het verhaal over het ontstaan van Post-Its, beiden per ongeluk. En zo werd op onze keukenvloer -per ongeluk- een nieuwe taart geboren: de monchou-adventure-cheesecake.
Een van de meiden zei die avond:”” Ah, mijn moeder maakt deze taart ook wel eens, maar toch smaakt het anders. “”
Ja, antwoordde Judith. “”Mijn moeder deed er dit keer wat andere grondstoffen in.””
Ik kan je meedelen dat we allemaal nog vrolijk en gezond rondlopen. Je bent altijd welkom om hier iets mee te eten. De verhalen vertellen we desnoods achteraf wel.
En vraag je je nu af, he, die mensen verhuizen binnenkort toch naar Kroatie? Waar haalt ze de tijd vandaan! Dan is het antwoord: Er zijn van die momenten dat ik de orders van mijn briefje opvolg en dat ziet er voor de dinsdag als volgt uit:
Dinsdag: Schrijven, (energie plus dag) dat komt vast door die lecture of healthy balanced life style van John Harris op de European Conference van International Teams. Nou alleen nog even vertalen. Dat stond dan weer niet op mijn lijstje.