Het einde van onze uitzending en het afscheid in Randwijk

Gepubliceerd op Gecategoriseerd als nederlands, stilte

Einde uitzending

De oktoberzon scheen weer laag door de ramen, net zoals vijf jaar geleden bij onze uitzending.  Toen stonden onze kinderen achter ons en zagen ons staan. En nu staan ze voor ons, liever iets minder in beeld dan destijds;-) Mission accomplished. In juni 2019 verhuisden we terug van Kroatie naar Nederland. Het werk gaat door, maar voor ons loopt de uitzending nu ten einde.

Bij onze uitzending speelde de organist dit lied wat me vaak bemoedigde:

Wie maar de goede God laat zorgen,

en op Hem bouwt in ‘t bangst gevaar

is bij Hem veilig en geborgen,

Die redt Hij godd’lijk wonderbaar

Die op de grote God vertrouwd

Heeft zeker op geen zand gebouwd.

Jan, de ouderling van dienst en al jaren trouw lid van ons achterban comite hield een korte toespraak. Het was allemaal zo af. Hij noemde nog de woorden uit Jesaja 41: 3: Want Ik ben de HEERE, Uw God, Die uw rechterhand vastgrijpt en tegen u zegt: Wees niet bevreesd, ik help u.  Dat is niet alleen zo voor het leven in het buitenland. Ook nu, bij het thuiskomen. De samenvatting van de dienst was vrijvertaald: Hoe meer je geeft, hoe rijker je wordt.

Terugkijkend denken we aan de kinderen die worsten inzamelden, waardoor er een bongerd is gekomen in de achtertuin van de kerk in Darda. De perenplukactie’s, de gebeden en kaarten en de collecte’s. We danken iedereen hartelijk!

Ik hou van Randwijk en dit mooie dorp in de Betuwe met de mensen die er wonen, zullen altijd een plekje bij me blijven houden. Als je wilt kun je het nog naluisteren op Kerkdienst gemist, Hervormde Kerk Randwijk, De dienst van 10.00 op 4 oktober 2020. Het laatste kwartier is het afscheid.

Boekaankondiging

Hier kun je verhalen lezen over onze jaren in het buitenland.

Waarom wilde je dit schrijven?

Graag willen we iedereen bedanken die de afgelopen jaren achter ons heeft gestaan, en ons hebben gesteund in welke vorm dan ook. Het is jammer dat verhalen verdwijnen op het wereld wijde web. Ik heb een selectie gemaakt van gedachten, ontmoetingen en ervaringen die ik met toestemming van de betrokkenen deel. Het geeft een inkijkje in ons leven. Een blog is leuk, (heel leuk zelfs!) maar de verhalen kunnen zomaar naar de achtergrond raken en ze mogen gerust rondslingeren in boeken, in hoeken, af en toe weer afgestoft worden en weer gelezen en verder verteld worden. Verhalen gaan tenslotte niet minder onderweg dan wij mensen die ze lezen of schrijven.

2 reacties

    1. Nee hoor, we wonen al in Bennekom, net over de rivier, maar de uitzending liep nog een jaartje door, omdat we wat vervroegd terugkwamen voor het onderwijs van de kinderen.

Reacties zijn gesloten.