Eer aan de Koning!

Gepubliceerd op Gecategoriseerd als nederlands

De wind ruiste door de bladeren terwijl we door het binnenveld bij Wageningen onder de lange bomen rij doorfietsten.
Het was zo’n heerlijk fris koele juni avond, met een heldere lucht, de zon ging schitterend achter ons onder en het vee maakte nog zijn laatste sprongen voor het donker begon in te vallen. De reeen huppelden door het veld, joegen een haas opzij en een paar weilanden verderop stond een vergadering van een handjevol ooievaars en ongeveer evenzoveel reigers. De hele natuur was in juichstemming terwijl de zon steeds verder wegzakte en het wolkendek van kleur liet verschieten. De rust en actie waren in volle harmonie, en wij waren daar volledig onderdeel van.
Mijn hart springt erdan bijna uit van geluk. Samen met mijn Jelle, terugblikkend op onze reis zover. En hoevaak hebben we samen zo door de velden gefietst, dromend over vergezichten waar we het einde niet van konden overzien. Zo was het toen we trouwden, en zo is het nu weer.  Toen was het zo ongelofelijk veel te groot en spannend en nog lang niet af. En zo voelt het nu allemaal weer. Je stapt ergens in, je volgt je hart en de overtuiging die je hebt, je bereid je zo goed mogelijk voor, maar je hebt er geen idee van hoe alles gaan zal in detail.
De vrede die we ervaarden in de natuur, is zo in harmonie met de vrede in onze harten, dat het nogal vanzelf gaat om in lofprijs daar door die velden te fietsen.
Eer aan de Koning!
Het was de dag dat we hoorden dat het leven van Elisabeth Elliot hier op aarde beeindigde. Nu ziet ze Jezus zoals hij werkelijk te zien is, van gezicht tot gezicht. Wat een mysterie. Elisabeth en Jim Elliot maakten een diepe indruk op ons en hun leven heeft ons leven op een bepaalde manier gestempeld. Ik schreef hierover in een eerder blog: twelve and a half years.
Het is goed om zo af en toe weer even terug te gaan naar dat wat je zo innig samenbindt. Het zijn onze diepere drijfferen. Ik vroeg me af of ik dit zou delen op mijn blog, of gewoon alleen in mijn dagboek zou schrijven, maar ik koos ervoor om het te delen. Het is niet erg om te weten, het is onze diepste motivatie, die zo helemaal bij ons past.
Even terug naar Jim en Elisabeth Elliot. Jim is een van de vijf mannen die overleed toen hij zendingswerk deed onder de Auca stam, die bekend stond als een gevaarlijke stam. Hij bereikte die stam samen met vier andere jonge mannen. Deze gezinnen verloren van de een op de andere dag hun vaders. Elisabeth heeft na de dood van haar man nog twee jaar onder deze mensen gewoond, dit vond haar familie (niet helemaal onterecht,) niet zo’n prettig idee. Maar haar bracht het heling en leerde haar diepe levenslessen. Er valt uiteraard veel over te zeggen, dat doe ik nu verder niet. In elk geval kwamen door de dood van deze jongemannen velen tot geloof in Jezus.  Het gebeurde allemaal in de jaren vijftig. Er zijn ook veel boeken over geschreven: Vijf kruisen in de jungle, is er een van.
Elisabeth overleed op 88 jarige leeftijd, nadat ze lang leed aan dementie. Haar derde man schreef over haar: Ze accepteerde dementie zoals ze ook de dood van haar eerdere twee mannen aanvaardde. Iets wat ze liever niet meemaakte, maar als het toch gebeurde, accepteerde ze dat in de overtuiging dat alles van God komt en haar daardoor vormt. Als je meer wilt lezen: Christianity today, heeft er uitgebreid over gerapporteerd. Nou mag het duidelijk zijn dat het niet om haar verheerlijking gaat, maar sommige mensen wordt het gegeven om een diepe indruk achter te laten met een focus op Jezus en oog voor ongerechtigheid of het zwakkere.
Onze prachtige fietstocht gewoon hier om de hoek, sloot aan bij Elisabeth’s ingaan in de heerlijkheid, en liet me eindigen in aanbidding, en ik nodig je uit om mee te doen:
5:Zij zullen U vrezen, zolang de zon en de maan er zijn, van generatie op generatie.
6:Hij zal neerdalen als regen op het gemaaide veld, als regendruppels die de aarde bevochtigen.
11: Ja, alle koningen zullen zich voor Hem neerbuigen, alle volken zullen Hem dienen.
12: Want Hij zal de arme redden die om hulp roept, de ellendige, en wie geen helper heeft.
16: Is er een handvol koren op het land, op de top van de bergen, de vrucht daarvan zal ruisen als de Libanon; de stedelingen zullen bloeien als het gewas op de aarde.
17: Zijn naam zal voor eeuwig blijven; zolang de zon er is, wordt zijn naam van kind tot kind voortgeplant.
Zij zullen in Hem gezegend worden; alle volken zullen Hem gelukkig prijzen.
Geloofd zij de HEERE God, de God van Israel,
Hij doet wonderen, Hij alleen.
Geloofd zij voor eeuwig Zijn heerlijke Naam,
Laat heel de aarde met Zijn heerlijkheid vervuld worden, Amen, ja, amen
Uit: psalm 72.

5 reacties

  1. Fijn dat je het gedeeld hebt Janneke. Het sterven van Elisabeth raakte mij ook. Ze mag nu alle strijd te boven zijn. Wat een zegen is zij geweest voor velen; echt een vrouw naar Gods hart.

  2. Mooi, Janneke. Heerlijke voorproefjes. Eten en drinken voor de weg die voor je ligt!

Reacties zijn gesloten.