Een platgetrapte krant en twee gezinnen.

Hoe komen jullie eigenlijk in Kroatië terecht? Dat vroeg iemand ons laatst, terwijl we onze hete thee met vers Duits brood verwerkten. En waar ligt het eigenlijk?
De tweede vraag is een makkelijke: In het Oosten van Kroatië, dicht bij de Servische en Hongaarse grens. De eerste vraag gaf meer reden om terug te denken en dit is wat Jelle zei:

Toronto, Finch Station, 2011. 
Een platgetrapte krant
“Op een dag in 2011, liep ik het metrostation Finch in Toronto uit. Op de grond lag een platgetrapt stuk krant en op de voorpagina las ik: “Duizenden Roma vluchtten van Oost Europa naar Toronto.” Ik wist dat ze een beter onderkomen zochten vanwege de Neo-nazi- groepen in Hongarije en Tjechië die Roma huizen in de brand staken.”
“Toen, had ik een beeld in mijn gedachten van mezelf als opa, zittend in mijn leunstoel en mijn kleinkinderen die de vraag stellen: Hey opa, hoe was de situatie van de Roma toen?, Wat wist u ervan en wat deed je eraan? Terwijl ik het metrostation verliet wist ik dat ik een verantwoordlijkheid had om terug te gaan naar Europa en iets te doen.”
Een verhuizing naar de andere kant van Europa is niet zomaar even gedaan. Maar het verhaal achter dit platgetrapte stuk krant bleef bij ons hangen.
En twee gezinnen
Nou ja, een artikel uit een krant is goed en wel, maar ik wilde graag een bevestiging. Ik wilde graag meer weten dan dat. Iets om later aan vast te houden. Ik bad: Als het Uw wil is dat we naar Kroatië verhuizen geeft u ons dan alstublieft twee andere gezinnen. We zullen dat nodig hebben. Dan zullen we gaan.
Osijek, Theologische School, 2015
Elke zomer (2013, 2014, 2015), maakten we zomerreizen naar het gebied waar we nu wonen. We probeerden ons zo goed mogelijk een beeld te vormen van de situatie. We baden, maakten verschillende soorten besluiten en vroegen uiteraard aan de kinderen wat hun gedachten waren.
Op het moment dat we voor de laatste zomerreis wegreden naar Nederland, keek ik door het autoraampje. Twee gezinnen stonden daar op de stoep. Ze zwaaiden ons na. Het was zoń heel gewoon moment waarvan ik duidelijk wist dat het meer betekende dan zwaaiende handen in de lucht.
 

Gaaf om te zien dat zomaar een vraag rond een kop koffie, je zo aan het denken kan zetten. Heb je dat ook weleens meegemaakt? Wat voor soort vraag kreeg jij op je bord? En wat was je antwoord?