De taal van de stilte

Ik zie het leven soms als een puzzel

en door een verandering is de puzzel door de war geraakt.

Hoe meer het door elkaar is gehusseld,

hoe langer het duurt voordat de stukjes weer op zijn plek liggen. 

Stukken van de puzzel lijken wel open en bloot te liggen als je je kunt ontspannen. Ik had me dat niet bedacht toen we er even tussenuit gingen een paar weken geleden. Ja, ik merkte dat de batterij zo ‘n beetje leeg was en schreef: Tranen en een noodboek. Maar het duurt me dan toch nog weer een paar dagen voordat ik realiseer wat er eigenlijk gebeurt.
Maar als dan, op de derde of vierde morgen opnieuw een van de kinderen aan ons bed staat en zegt: Weet je wat mijn nachtmerrie was vannacht? Dan bedenk ik me opnieuw: Tja, het is pittig en iedereen in ons gezin, maakt dit op zijn eigen manier door.
Alsof het vertellen van je nachtmerries de leukste bezigheid is die je je in de vroege morgen kunt voorstellen. Toch denk ik dat het nog helemaal zo gek niet is om te vertellen, te luisteren naar elkaars dromen, het aan de ene kant serieus te nemen maar ook wat te overdrijven misschien. Spannend te maken. Gewoon een beetje spelen met wat was. En er wordt dan ook regelmatig flink gelachen om de fantasieën die er bij om de hoek komen kijken.

Deze leuke oude uitnodigende voederbak, gevuld met heerlijke Nederlandse boeken, stond in het huis. Een genot om weer in de taal van ons hart te lezen! Ik vond dit boek: De taal van de stilte. Het is een vertaling van Deafening. Een boek wat in 22 talen is vertaald, en blijkbaar de moeite waard! Ik hield direct van de titel: Hoe mijn hart verlangde naar stilte!
Maar het was niet alleen dat. Nogal niet zelfs. Want het boek gaat over een Canadees meisje wat op vijfjarige leeftijd doof wordt. Haar oma leert haar lezen en schrijven en spreken en nog allerlei andere hoognodige dingen voor haar leven in stilte.
Het is ook een boek over enorm gedisciplineerd doorzettingsvermogen. Angst, zusjesliefde, ontheemd zijn, als ze naar de kostschool verhuisd. Later de eerste wereldoorlog en de enorme impact voor degenen die er dienen en de thuisblijvers. Die ondertussen in angst leven op een ander continent. Het enorme verlies en beschadiging voor hele naties die gedwongen een rol speelden in welke vorm dan ook.
Het was net het boek voor mij op een prachtig moment. Een boek wat voor mij verschillende fases bij elkaar bracht. Canada, Engeland. Europa, de gevolgen van de oorlogen die we nu nog steeds zien en die Europa en ons hebben gevormd. Doorzettingsvermogen, familie liefde. Het was een onverwacht geschenk op een onverwacht moment.
Ik ben blij dat Francis Itani me heeft geholpen om weer een paar stukjes van de puzzel van mijn leven te leggen. Hier is het boek, als je het boeiend vind: Deafening
Hier is een lovely film dat Eddie Arthur deelde op zijn blog een paar weken geleden. Een andere wereld, een andere taal. Een hele bijzondere, diepe andere taal. Is het niet een bijzondere manier van een uitgedrukte taal met lijf en leden?
Of je nu zelf in transitie bent of niet. David was het in elk geval ook regelmatig. En op een van die keren schreef hij dit, waarmee hij woorden gaf voor ons:

Zeker, mijn ziel is stil voor God, van Hem is mijn heil.

Zeker, Hij is mijn rots en mijn heil, mijn veilige vesting; ik zal niet wankelen. 

In God is mijn heil en mijn eer; mijn sterke rots, mijn toevlucht is in God.

Vertrouw op Hem, altijd, o volk, stort uw hart uit voor Zijn Aangezicht,

God is voor ons een toevlucht.

Stukjes uit ps. 62