Geen school. Geen probleem

Gepubliceerd op Gecategoriseerd als nederlands

” The world’s a stage and all the men and women are merely players.”

W. Shakespeare.

De eerste lock-down: Bijzonder toch om te zien zo deze dagen: organiseerders beginnen te organizeren, creatievelingen verzinnen nieuwe beroepen, schrijvers beginnen te schrijven. Voor ons voelt het vreemd vertrouwd om weer lekker met elkaar thuis te zijn. Buiten ons de onveiligheid en de boze wolk die boven ons aller hoofd hangt en waarvan we de uitkomst nog niet kunnen overzien. En verder de warme veiligheid van ons gezinsleven. De eerste dag kijken we nog wat gedesorienteerd om ons heen en laten alles maar een beetje gebeuren. We rekenen wat, schrijven wat, een beetje huiswerk. Maar vooral spelen! Biologie lijkt onze voorkeur te hebben;-)

Jelle’s reis is afgezegd, een conferentie gecancelled. Op afstand houden we contact en hopen en bidden voor het beste.

Een overload aan informatie komt op ons allen af. (en nu voeg ik er ook nog wat aan toe.) Nou, dit is lichte stof. Luchthartig. Ik heb geen boodschap, geen verborgen agenda. Zorg gewoon goed voor jezelf en elkaar, hou je weerstand op peil en geniet. Geniet vooral van het goede dat onverwacht op ons afkomt in deze weken. En heb een beetje geduld. Wat we nu meemaken hebben we tenslotte nog nooit eerder meegemaakt en daarmee zijn we met z’n allen in de pioniers rol geplaatst.

Hier een kleine foto impressie van onze biologie les. O ja, en er kwam ook muziek voorbij, en een beetje geschiedenis van het landschap en cultuur. En een beetje sport, en samenwerken.

 

 

Op de zomerdijk wordt je rechts en links omgeven door water.

 

 

Randwijk, met de kerk, veilig geborgen achter de dijk. (inzoomen gaat niet geweldig…)

 

Toen ik vanmiddag daar in die heerlijke uiterwaarden uitwaaierde bedacht ik me dat ik maar weer es wat schrijven op ga pakken. Zoals deze hele crisis weten we wel van een begin en niet van een eind. Dit is geen 100 dagen reis. Misschien schrijf ik elke dag. Misschien niet. Ik laat je over mijn schouder maar een beetje meekijken.

Van de Canadezen leerden we een tijdje geleden:

One day at the time.

Als dat al niet een goede uitspraak is op andere momenten, dan is het nu wel.

Slaap vooral nog een keertje lekker uit. Maar pak in de loop van de week wat ritme op. Dat helpt. Zo hou je het langer vol. Met jezelf en met je evt. huisgenoten.

Stay safe!

I go to the uiterwaarden, when my heart is lonely….

 

Wat was een mooi moment voor jou op deze eerste dag van thuis werken?

5 reacties

  1. De eerste dag!
    Voor ons verandert er weinig, we hadden ons al enigermate een thuisisolatie opgelegd. Voor de kleinkinderen is dat bepaald anders. Bij Robert en Wikje zijn alleen Robert en Rik aan het werk. Het huis is zomaar gevuld en daar kwam nog wat bij; Wifi is bevallen van een vijfling; ook haar kraambed is dus vol.

    Het zijn tijden vol emoties; ze doen mij herinneren aan mijn jeugd tijdens de oorlog; ik heb weer een oorlogsgevoel. Voortdurend alert en niet te ver van huis! Horen we Zijn voetstappen? Hebben we alles nog wel onder controle? Echter, van wie zijn de tijden! Van Hem toch die zit aan Gods rechterhand! Johann S. Bach verwoordt dat in Cantate BWV 106 “Gottes Zeit wist die allerbeste Zeit” In Ihm leben, weben und sind wir, solange er will. In Ihm sterben wir zur rechten Zeit, wenn er will”

    Het boek “Opa Jan, al 86 jaar onderweg” nadert zijn voltooiing. Daarin verhaal ik onder meer over mijn jeugd gedurende de oorlogsjaren. Tijdens het schrijven maar ook nu rond deze corona-uitbraak komen weer veel dingen tot leven. Vandaar dit korte citaat uit deze Cantate. Alles komt in een groter verband te staan.

    Oom Jan Huisman

    1. Wow! Vijf jonge hondjes in een nest. Dat is wel heel leuk om nu van dichtbij mee te maken!. Bijzonder dat u de oorlog zo herbeleefd. We hoorden dat dit in Kroatie ook het geval is. Mensen kopen daar geen wc papier, maar bloem. Ik denk dan: ze hebben overleven meegemaakt. Voor wc papier zijn alternatieven te verzinnen, maar met bloem kun je eten maken en magen vullen.
      Zo mooi, die cantate die U noemt. Het is ook wel weer es goed dat we weer even naar de kern van ons bestaan worden gebracht. Ik ben benieuwd naar uw boek! Schrijven blijft een fantastische helende bezigheid. Lieve groet ook aan tante Riet.

    1. Leuk he.. Het is ook bikkelen en volhouden en kinderen motiveren. En tranen drogen. Maar toch. Such is life!

Reacties zijn gesloten.