In de Romanederzettingen (+foto’s)

Gepubliceerd op Gecategoriseerd als nederlands

“Kako se zoves? I sto ti je omiljena hrana?”
(Wat is je naam, en wat is je lekkerste eten?)
“Mijn naam is Natasha, en ik hou van kippenpoten.”
“Mijn naam is Mohammed, en ik hou van eieren.”
IMG_0232
Door heuvelachtig gebied rijden drie autoś. Voorbij een herder rijden ze. Rustig zit hij op zijn stoel middenin een weiland, samen met de schapen om hem heen zit hij daar rustig de dag af te wachten. Rechts en links nog een paar huizen, de laatste bocht en dan een grindpad af. Dan zijn we er.
IMG_0198.JPG
Elke dag bezoeken we een Romanederzetting, of we hebben bijeenkomsten in de kleine kerk in Bor. Het is behoorlijk intensief allemaal. Je weet nooit wat er gaat gebeuren. Een paar dagen geleden hadden we een heel mooi bezoek. Een hartelijk welkom, geïntereseerde kinderen voor de Bijbelclub, muziek met een zelfgemaakt instrument. En aan het eind deelden we nog wat met elkaar en brachten de groeten over, allemaal staand in een grote kring. Het was zo vredig, en een prachtige zonsondergang om het geheel compleet te maken.
De dag daarna was weer heel anders. We bezochten een grote nederzetting vlak naast de kopermijnen. Die leveren hier soms wel 50 kilo goud op in een paar dagen. Maar niets van die inkomsten blijven in dit gebied. De hele stad is vervallen. Het onrecht ligt op straat en de frustratie van de mensen is goed te begrijpen.

IMG_0392.JPG
Dit kind gaat naar huis met een familiebijbel. Ze heeft helaas het gewicht van een kind van een half jaar oud. Ze is anderhalf.

De mensen hier bedelden om geld. Waren kwaad toen we zagen dat we dat niet brachten. Er waren veel meer kinderen dan we verwachten. (75!) Toch werkten de kinderen in hun boekjes, we deelden het Woord, en iedereen deed mee. De boekjes werden uit elkaar gehaald. Iedereen wilde een stukje.
Het gebed: Het onze Vader, werd verspreid.
IMG_0357
Eén van deze dagen, was ik behoorlijk uitgeput. Roma hebben een intensief gemeenschaps leven en ons halve team is Roma. Zelfs deze extrovert had wat alleen tijd nodig. Ik vroeg me vertwijfeld af of deze bezoeken eigenlijk wel zinvol zijn. Ik trok me een paar uur terug op mijn kamer om wat tot mezelf te komen. Daar las ik het verhaal van Jezus die de Samaritaanse vrouw ontmoet bij de put. (Joh.4) De ontmoeting met Jezus en de vrouw was maar heel kort. Jezus veroordeeld haar niet, ook al was haar leven een behoorlijke puinhoop. Het was een korte, maarlevensveranderende ontmoeting. Dat gaf me hoop.
IMG_0377.JPG
Ik dacht terug aan die Moslim kinderen. De boekjes losgescheurd en de gebeden verspreid over deze verdrietige plek. Ik bedacht me hoe een moeder onder haar waslijn nu een stukje papier kan vinden: “Geef ons heden ons dagelijks brood.”. Ergens anders vind een kind dat letters leert misschien dit stukje op de puinhoop: “Uw Koninkrijk kome“; en even verder zou een man dit tegen kunnen komen: “Leidt ons niet in verzoeking, maar verlos ons van de Boze”; en even verderop, half in de modder liggen de woorden, misschien wel bij niemand gelezen: “want van U is het Koninkrijk en de kracht en de Heerlijkheid, tot in eeuwigheid. Amen”
Laat deze gebeden maar flink uitwaaien!

IMG_0385
Dit meisje was heel blij met haar gebedsketting.

Een hartelijke groet, Janneke